Luisteren lijkt onmogelijk in ons huis. “nee”, “niet doen” en “au” zijn meestal geen woorden die de kinderen horen in hun onderlinge spel en iets drie keer herhalen lijkt vaste prik wanneer ik wil dat ze iets doen. Ik word er helemaal gek van… Hoe krijg ik iets gedaan door de kids op het moment dat ik het ook gedaan wil krijgen? Niet straks of morgen, maar gewoon nu. Gewoon omdat ik het zeg.
Ik heb ongeveer alles al geprobeerd. Vragen, belonen, dreigen, honderd keer herhalen en smeken. Helaas lijken mijn kinderen Oost-Indisch doof. Nou ja, wanneer het hen uitkomt. Want de woorden “televisie”, “snoep” en “cadeau” lossen altijd op een mysterieuze wijze in één seconde hun gehoorproblemen op…