TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Haar lieve piepstemmetje vraagt om drinken, ik hou me op de achtergrond ze mag me niet zien, dat bederft haar spel. Zelf beantwoordt ze haar vraag en pakt een poppen flesje uit haar eigen keuken. Vol liefde en met het liedje “smakelijk drinken” krijgt haar kind een fles, net zoals zij die ooit kreeg toen ze nog ieniemienie was, 18 maanden geleden. Het drinken is van korte duur, want inmiddels zegt het stemmetje waar ik zo dol op ben: “lapen” en de poppen slaapzak wordt direct te voorschijn gehaald. Ze stopt haar kind in bed, geeft een kus en dekt haar kindje toe. Al zingend verlaat ze het babybedje om een andere handeling uit te voeren. Ze rommelt wat in de keuken, aait de hond en gilt zoals alleen zij kan gillen “wakker worden”. Haar kind gaat aan tafel en ze smeert een broodje waarin haar kind de keuze krijgt tussen potje 1 en potje 2. Natuurlijk, mijn dochter mag ook kiezen tussen beleg nummer 1 en beleg nummer 2, waarom haar kind niet? Haar wereldje, tussen het poppenbedje, de kinderwagen en de keuken. Haar wereld die zo lijkt op de mijne…
Het kopie gedrag wordt met de dag herkenbaarder, wat er voor zorgt dat zowel mijn partner als ik alert moeten zijn op wat we doen, hoe we het doen en wanneer we iets doen. Even “stiekem” een snoepje in mijn mond stoppen zit er niet meer in, mijn meisje wil nu ook happen. Dus snoepen wordt voor de avonden bewaard. Ook met woorden moeten we nu oppassen. We verruilden shit voor chips en wat dachten we daarmee slim te zijn!, Als mijn dochter ons verruilde scheldwoord hoort rent ze vol enthousiasme naar de voorraadla. Chips!
Onze hond “straffen” word voor mij gedaan. Als Sam iets doet wat niet mag heeft mijn dochter hem al op zeer luide en geheel eigenwijze laten weten dat dit “not done” is. Het arme beest… ’s Morgens wil mijn dochter ook voor de spiegel staan met haar borstel net als mama. Maakt ook een staartje net als mama en doet alsof ze crème op haar gezicht smeert, je raadt het al…. net als mama. Daar staat ze dan, trots in de spiegel “mooi” naar zich zelf te roepen zoals ik dat altijd naar haar doe als ze een knipje of iets anders in haar haren krijgt. Een kleine mini-me, een spiegel voor mijzelf. Dit ben ik, dit doe ik. Confronterend maar ook zo mooi. Ze is een klein mensje aan het worden en wat ben ik daar trots op!
