TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Mijn dochtertje probeert blokjes in een huis te stoppen. Hoewel ik het een aantal keer heb voor gedaan, lukt het haar niet die blokjes ook in het kleurrijke huis te krijgen. Dat het haar niet lukt schijnt haar mateloos te irriteren en ze gooit flink van zich af. Hoewel ik stiekem de frustratie wel begrijp, zeg ik haar streng dat ze niet zo maar mag gooien met speelgoed. Ook de afstandbediening is een apparaatje wat ondanks onze duidelijke regel onveilig is in de buurt van onze grijpgrage dochter. En onze hond is ook regelmatig ”de dupe” van Jasmijn´s komst. Als we het even niet zien, kruipt ze naar zijn mand om hem vervolgens met haar gegil en getrek de mand uit te jagen. Nu is er naast duizenden andere regels de gouden regel: mand en voerbakken zijn verboden terrein.
Hoewel dochter regelmatig uittest hoever ze kan gaan, en haar grenzen aardig probeert te verleggen moet ik eerlijk bekennen dat ze redelijk luistert naar mijn: “Nee, Jasmijn dat mag niet” zin. Ze heeft het al zo goed door, dat op het moment ze de verleiding niet kan weerstaan en toch aan de hondenmand wil zitten ze zelf al begint met : “uh-uh nee”
Afgelopen weekend heeft manlief met de motor een ongelukje gehad en zit de aankomende weken met (oranje!) gips op de stoel. Voorlopig mag hij helemaal niets, en laat Jasmijntje daar nou gretig gebruik van maken. Hoewel ze echt wel weet waar ze wel en niet aan mag zitten, is ze momenteel erg Oost-Indisch doof als haar vader haar wat verteld. Ze zoekt regelmatig contact met papa om vervolgens ergens aan te zitten, wetend dat hij toch niet achter haar aankomt. Als manlief dan vervolgens haarfijn verteld dat ze er niet aan mag zitten, lacht ze hem vierkant uit. Als ik dan in de kamer verschijn en ze ziet me roept ze heel vrolijk ” Haai mama” en pakt iets wat ze wel mag.
Onze dochter van een jaar. We hebben onze handen er aan vol. Toch steekt ze veel op van onze “dat mag wel en dat mag niet” want toen ik vanmorgen de hondenmand even verschoof om schoon te maken keek dochter mij aan en zei ze: “Uh-uh mama!””
