Worstelen

6.45 uur:
“ Mama, ik wil in jouw bed”
“ Nee Fien, je moet nog even op je eigen kamertje blijven, tot Nijntje wakker is. Maar je mag wel een boekje lezen?!”
“ Neehee, ik wil papa/mama-bed!!”
“ Nee Fien, kom ik breng je naar je eigen kamer”
“ Nee, AAAAAAHHHH”  – STAMP, GIL, GIL, DRAAI, STAMP, TOL –
“ He kijk, hier is je pop! Ik denk dat ze even met je wil knuffelen. Tot zo meisje”
STAMP, STAMP, GIL, DRAAI, GIL, STAMP, GIL, GIL…..GEJUICH, gejuich?
“ MAMA!, Nijntje is wakker is, jeuh. Kom kijken, kom kijken. Jeeeh!”
Gelach, gedans… er verschijnt een grote glimlach op mijn gezicht.

7.30 uur:
“ Mama, ik wil televisie kijken”
“ Helaas meisje, we gaan geen televisie kijken. Het is nu tijd om lekker te gaan spelen. We kunnen wel even samen iets leuks doen, taartjes bakken met de klei?”
“ Neehee, ik wil niet kleien, ik wil televisie KIJKUUU!” – STAMP, GIL –
“ Nou Fien, we gaan geen televisie kijken, maar is er iets anders  dat je samen met mij wil doen?”
“ NEEEEH, AAARGHHH” – GIL, STAMP, STAMP, GIL, BAM – …. Bam?
“ Fien je mag NIET slaan. Dat doet pijn. Ik zet je even hier, totdat je weer rustig bent. Je bent nu te boos”
“ WHAAAAA, ik, WHAAAA, wil… AAAARGH” – TRAPPEL, TRAPPEL – wil, WHAAAA, nuffelen. MAMAAAA, nuffelen!!!”
“ Lieve Fien, ik wil ook met jou knuffelen, maar eerst moet je even rustig worden. Haal maar even heel diep adem en vertel me dan eens wat je wil.”
“ WHAAaaa”  – snik, snik – “ Whaaahahaaahaa” – snik – “ mama, wil je met mij nuffelen?”
“ Tuurlijk meisje, kom maar hier! Waarom was je nou zo boos?”

Pfff….en zo worstelen wij, Fien en ik, samen de dag door. Zij ontdekt de kracht en gekkigheid van haar emoties en ik word heen en weer geslingerd tussen tientallen verschillende opvoedadviezen en meningen. Wel een naughty-spot, niet een naughty-spot, emoties benoemen, zelf keuzes laten maken, mama’s wil is wet of af en toe meeveren, gewoon keiharde discipline of vrijheid blijheid?

Ik ben er ook echt van overtuigd dat positief stimuleren en “goed” gedrag belonen vele malen beter werkt dan harde straffen. Maar hoe ga je om met een peuter die bij iedere “nee” spontaan in een driftbui beland. Nee, ook hier geen naughty-spot, maar wel een vast plekje om even rustig te worden. Maar ja… dat is wel in een hoek. Ben ik dan toch een te strenge straffende moeder?  Of vindt Fien het eigenlijk wel fijn, zo’n vast plekje om af te koelen of – zoals ze zelf zegt – “ mama, ik ga even nadenken”. En hoe ga ik dat straks met haar zusjes doen? Saar is nu al veel eigenzinniger, maar ook evenwichtiger dan Fien. Blijft zij überhaupt wel op zo’n plekje zitten? Heeft zij net zo’n grote “knuffelhonger” als Fien? Wordt zij straks ook zo overdonderd door haar eigen emoties? En dan babyzusje? Gelukkig, die zit nog veilig in mijn buik. Haar peuterpubertijd is nog heel ver weg.

Ach, als ik maar consequent blijf (jemig wat is dat soms moeilijk!!) en vooral heel veel knuffels en kusjes uitdeel dan komen we er vast wel, Fien en ik. En tot die tijd, worstelen we gezellig samen de dag door.