Een schreeuw om hulp

Dit boek is een vertaling van het Engelse boek “A cry for help.” Het begint en eindigt met de noodkreet van Andrew die het pesten niet meer aankon.

Lucky Duck, een Engelse organisatie, bedacht de No-Blame-methode om pesten aan te pakken. Dit is een niet-bestraffende probleemoplossende methode. Als je op school aandacht besteed aan een positief school- en klasklimaat en een open communicatie, dan ligt deze methode in dezelfde lijn.

De verantwoordelijkheid voor het pestprobleem wordt bij de groep gelegd. De pesters, de meelopers en een aantal neutrale leerlingen worden samengebracht en samen gaan ze op zoek naar mogelijke oplossingen.

Deze aanpak heeft niet tot doel de feiten in vraag te stellen; evenmin wordt de pester beschuldigd of gestraft. De groep krijgt de verantwoordelijkheid een aantal voorstellen te doen om het negatieve gevoel bij het slachtoffer weg te nemen of te verminderen. Op die manier wil men de empathie van de pester en de medeleerlingen aanwakkeren.

Aan de hand van voorbeelden en getuigenissen wordt deze methode in dit boek toegelicht.

Recensie
Als geen ander weet ik wat voor invloed pesten op je kan hebben. Ook ik ben vroeger gepest en al had ik het eerst zelf niet door, ik werd er letterlijk ziek van. Steeds vaker voelde ik me niet lekker en bleef ik thuis. Uiteindelijk was ik zo ziek dat ik echt niet meer naar school kon. Na een ziekteperiode – waarbij ik zelfs in het ziekenhuis heb gelegen – viel het kwartje ook bij mij. Ik was de sfeer op school zat en wilde naar een andere school. Vanaf het moment dat de beslissing was genomen viel er een last van mij af en was ik beter…

Toen ik op zoek ging voor een basisschool voor mijn dochter heb ik ook meteen gekeken naar een eventueel pestbeleid. Ik wilde dat als er gepest zou worden, er ook daadwerkelijk iets aan gedaan zou worden. Zoveel invloed heeft het pesten dus wel op mij gehad.

Dit boek beschrijft een aanpak waarbij de pesters niet gestraft worden, maar dat betekent zeker niet dat ze er mee weg komen. Bedoeling is dat het slachtoffer aan een leerkracht aan geeft wat hij/zij voelt wanneer hij gepest wordt.

Vervolgens wordt er een groep gevormd van pesters, meelopers en wat neutrale kinderen. De leerkracht vertelt de gevoelens van het slachtoffers en uit onderzoek en ervaring blijkt dat de pesters vaak geen idee hebben dat iemand zich er zo rot door voelt.

Vervolgens krijgt de groep een opdracht het probleem op te lossen. Hoe kunnen ze er voor zorgen dat het slachtoffer zich minder rot voelt? Deze aanpak blijkt zeer succesvol en ik kan mij daar zeker wat bij voorstellen.

Een schreeuw om hulp vertelt de inhoud van de aanpak, verduidelijkt dit met voorbeelden van pesters, slachtoffers en leerkrachten die verantwoordelijk zijn voor de aanpak. Aan het einde is er ook nog aandacht besteed aan uitzonderingen, ook weer met voorbeelden. Erg prettig want er is altijd wel een geval wat niet helemaal in de regeltjes past.

Persoonlijk ben ik overtuigd van de effectiviteit van deze No-blame-methode. Eigenlijk zouden scholen dit standaard moeten invoeren. Een positieve aanpak en leerlingen leren wat het is om verantwoordelijk te zijn voor een probleem dat opgelost moet worden. In meerdere opzichten een aanpak die werkt!

Een schreeuw om hulp – George Robinson & Barbara Maine
Opvoedboek, Paperback, 205 pagina’s, Baeckens books Nederland BV.
Bestel dit boek hier via Bol.com>>

Lees ook:
Opvoeden door beginners
Pesten kan leiden tot hersenschade
Schelden doet wel pijn