Het licht is hier veel feller – Mareike Fallwickl

Maximilian Wenger, ooit gevierd bestsellerauteur, slijt zijn dagen onderuitgezakt op de bank van zijn kleine huurwoning. Zijn vrouw heeft hem ingeruild voor een fitnessinstructeur, zijn kinderen blijven liever uit de buurt, en hij vindt maar geen inspiratie voor wat zijn grote comeback moet worden.
Wanneer Wenger brieven begint te lezen die aan de vorige huurder geadresseerd zijn, raakt hij gefascineerd door de onbekende vrouw die zo vurig schrijft. Hij weet niet dat zijn zeventienjarige dochter Zoey de brieven ook leest. Wanneer Zoey in een #MeToo-situatie belandt en geen hulp vindt, inspireren de brieven haar tot een radicaal besluit. Tegelijkertijd drijven de brieven Wenger ook tot een keuze waarvan geen weg terug bestaat. Het licht is hier veel feller is een spannende, dramatische, en vlijmscherpe roman over de gapende kloof tussen de generaties en de seksen.

Hier gaat het over

In dit boek lopen twee verhaallijnen niet alleen naast elkaar, maar ook door elkaar.

Als eerste de verhaallijn van Maximilian Wenger, ooit gevierd bestsellerauteur die inmiddels niets anders doet dan bankhangen en zichzelf verslonzen. Een nieuw boek komt er maar niet, want inspiratie heeft hij inmiddels niet meer; zijn veel jongere vrouw heeft hem ingeruild voor een jonge fitnessinstructeur.

Alleen gaat het inmiddels zoals met bijna alles in het leven, het tijdelijke duurt langer dan gepland en op de een of andere manier houdt het niet meer op.

Wanneer hij op een dag brieven begint te ontvangen in zijn kleine huurwoning raakt hij gefascineerd door de onbekende vrouw die vurig schrijft over een vervlogen relatie.

Daarnaast is er de verhaallijn van zijn 17-jarige dochter Zoey die – zonder dat hij het weet – de brieven ook leest. Als zij op een dag wordt aangerand door haar dronken werkgever, en geen hulp vindt, inspireren de brieven haar tot een radicaal besluit.

Recensie

Toen ik dit boek in handen kreeg was ik er van overtuigd dat het een thriller moest zijn. De cover oogde voor mij thrillerachtig in plaats van een roman. Daardoor werd ik wat afgeleid en dacht ik in eerste instantie dat het niets voor me zou zijn.

Ik hoopte dat dit het enige zou zijn, maar toen ik begon te lezen raakte ik ook niet echt overtuigd van het verhaal. Het begin van het boek kon ik niet echt waarderen en ik had meteen een hekel aan de mannelijke hoofdpersonage. Toch vond ik dat ik het boek een eerlijke kans moest geven en dat deed ik dan ook. Ik zette de cover van me af, vergat de eerste zinnen en begon met verder lezen.

Laat me daarover zeggen dat het verhaal met een vlotte pen geschreven is, dat het makkelijk wegleest, voor mij altijd een belangrijk punt in een boek en die vaak bepalend is voor het aantal sterren dat ik geef. Op schrijfstijl zou Mareike Fallwickl hoog scoren.

Toch moet ik ook heel eerlijk bekennen dat de personages mij niet echt trokken. Ik kon echt niet wennen aan het personage Maximilian Wenger. Hij kwam op mij over als een vrij seksistische en luie man. Een man die zichzelf continu in zelfmedelijden wentelde. Ik kon er niets mee. Dat het later veranderde zorgde helaas niet voor een mindshift bij mij. Ook begrijp ik niet zo goed waarom de auteur continu zijn achternaam gebruikt.

Voor zijn dochter had ik iets meer sympathie, maar kwam op mij over als een verwend nest, wat heel misschien niet eens zo onlogisch is vanwege haar gezinssituatie. Mocht het zo zijn dat het de intentie van de auteur was om de personages op deze manier neer te zetten dan is haar dat heel erg goed gelukt. Ik denk dat dit een goede auteur is – en ze niet voor niets voor prijzen is genomineerd – en ik hou van haar vlotheid, maar door de personages is dit boek het gewoon niet voor mij. Ik zou hem niet als tip doorgeven, maar ik raad hem ook niet per definitie af. Ik denk dat je van dit boek zelf moet bepalen wat je ervan vindt.