Hij is me al een hele tijd voorbij gegroeid, moet zich scheren en blijft zich als een razende ontwikkelen. Mijn oudste zoon, mijn eerste kind. Vandaag al 17 jaar…. Ik ben dus al 17 jaar Trotse Moeder en daar ben ik nog altijd dankbaar voor, iedere dag.
Voor veel mensen is het niet vanzelfsprekend om moeder of vader te worden. Ook voor mij was het lange tijd onzeker. Op het geboortekaartje van mijn oudste stond dan ook “geluk is niet vanzelfsprekend”, en dat realiseer ik me nog regelmatig. Maar alle cliché’s gaan op: het was de lange weg meer dan waard. En dat geldt ook voor mijn andere kinderen natuurlijk.
Traditie: we beginnen met het “wakker zingen” van de jarige (die voor die gelegenheid zijn ogen weer even dicht doet). Daarna cadeautjes, en een lekker ontbijt. Trakteren op school, kiezen wat hij wil eten, één gast (vanwege Corona) maar wel ècht feest. En voor mij, de Trotse Moeder van dit prachtige kind, een dag met terugblikken op de start van het moederschap, wat mooier is dan ik me had kunnen voorstellen.