TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
De stuurloze hoofdpersoon van Mensen zonder uitstraling leeft in de schaduw van haar moeder, een ontevreden actrice. Haar vader is hoofd van een psychiatrische inrichting. Psychopaten en depressieven raadt hij aan hun bezigheden in afgepaste tijdsblokken in te delen, zodat ze meer controle krijgen over hun bestaan. Zijn dochter geeft hij hetzelfde advies. Dan overlijdt haar moeder en blijven vader en dochter over.
Recensie
Op het moment dat je Mensen zonder uitstraling openslaat, besef je al dat je met een bijzonder boek te maken hebt. De illustratie op de voorgrond is van een mooie diepe koningsblauwe kleur, en het binnenwerk is in dezelfde kleur blauw afgedrukt. Geen zwarte letters voor de verandering, maar mooi helderblauw.
En het verhaal is ook nog eens goed en bijzonder!
De hoofdpersoon van Mensen zonder uitstraling is een jonge vrouw die voortdurend op zoek is naar zichzelf en haar doel in het leven. Ze is de verteller van het verhaal en blijft zonder naam. Ze wordt volwassen en krijgt gaandeweg steeds meer verplichtingen. Het boek begint als ze een meisje van dertien is, dat niet lang geleden haar moeder heeft verloren. Aan het einde van het boek heeft ze nog veel meer dingen meegemaakt, heeft ze een relatie en een kind.
Haar moeder vormt de rode draad in Mensen zonder uitstraling, en dat terwijl de moeder al aan het begin van het boek is overleden aan een hersentumor. Bij alles wat de ik-figuur doet, vraagt ze zich vroeg of laat af wat haar moeder gevonden zou hebben. De titel van het boek refereert aan een uitspraak van de moeder. Die was actrice, hield er van om in de schijnwerpers te staan, zich opvallend te kleding. En ze hield niet van ‘mensen zonder uitstraling’. En dat is gelijk waar de ik van Mensen zonder uitstraling zich druk om maakt. Heeft zij wel uitstraling? Wat is dat, uitstraling? Zou haar moeder haar wel gezien en gewaardeerd hebben?
Maar ook de vader is cruciaal in het verhaal. Hij is psychiater en behandelt vooral veel mensen die suïcidaal zijn. Zijn standaardadvies aan patiënten, maar ook aan zijn dochter, is om schematisch te leven en overzichtelijke doelen te stellen.
En dochterlief gaat zelf in therapie omdat ze last heeft van geluiden. Ze wordt steeds neurotischer als het om geluid gaat en gaat zich steeds dwangmatiger gedragen.
Mensen zonder uitstraling heeft hiermee een aantal bijzonder interessante centrale thema’s: dood en zelfdoding, hersenen en ziekte, therapie en genezing.
Mensen zonder uitstraling is een mooi en opvallend boek, in verschillende betekenissen. Het leest vlot en prettig en zit vol bizarre situaties. Die situaties volgen elkaar in hoog tempo op. Op het eerste gezicht lijkt alles heel normaal, maar als de je details goed leest …
Mensen zonder uitstraling raakt je, soms heel diep. Je voelt mee met de hoofdpersoon, wat heeft zij het moeilijk. En toch is het boek vooral met humor en een knipoog geschreven. Je voelt het door de regels heen. Het eind, als vader en dochter in een terugblik bij het sterfbed van moeder zitten, is enorm ontroerend. Mensen zonder uitstraling is absoluut een aanrader!
Via de site van de uitgever kan je het eerste hoofdstuk lezen.
Mensen zonder uitstraling – Jente Posthuma
Roman, paperback, 192 pagina’s, Uitgeverij Atlas Contact
Bestel ‘Mensen zonder uitstraling’ hier >>>>
