Spreekbeurt: ontwikkeling van een baby, van bevruchting tot geboorte…

Eén keer per jaar hebben ze een spreekbeurt…. eigenlijk je kind, maar het voelt een beetje als jouw verantwoordelijkheid, kennen jullie dat?

Ik heb geprobeerd me te beperken tot de laatste puntjes op de i dit keer. Elke keer heb ik Josephine eraan herinnerd dat ze “eraan moest werken”; filmpjes kijken op youtube, hoofdstukken indelen, boekjes erop naslaan, vragen voor de “quiz” aan het einde van de spreekbeurt bedenken enz. enz.

Uiteindelijk ben ik pas op de laatste dag voor haar spreekbeurt met haar om de tafel gaan zitten om alles op een logische volgorde te zetten en netjes geordend op papier te zetten. Ik had van tevoren al bij de verloskundigenpraktijk geregeld dat ze iets heel moois mocht lenen om te laten zien (zoals jullie op de foto kunnen zien). Een model van ongeveer 37 weken zwangerschap en een “klein popje” op ware grote van 10 weken zwangerschap, om de kinderen een beeld te geven van HOE klein dat in het echt is….

Ook mocht ze haar echo’s meenemen, een zwangerschapstest (DE zwangerschapstest, die aangaf dat ik zwanger was van haar…), haar eigen ingedroogde navelstompje met navelklem en het ziekenhuis-armbandje met haar naam erop. Met ook de beschuit met muisjes in huis waren “we” er klaar voor…..

Ze was ontzettend zenuwachtig, maar vond het ook heel leuk. Op het digi-bord liet ze een filmpje van de bevruchting zien (via youtube) en vertelde er zelf bij wat er te zien was. Stiekem gluurde ik even mee door het raam en richtte me toen op de beschuitjes die gesmeerd moesten worden. Dit ging nog heel goed….

Maar toen ze van het digi-bord weer over ging op haar aantekeningen, begon ze van spanning ineens te huilen (hoorde ik later, want ik was op dat moment druk aan het smeren op de gang…) Ze kreeg van de juf het aanbod om ’s middags verder te gaan, maar ze deed het liever direct….best stoer dus…. Ze droogde haar tranen en pakte het weer op. Maar ze had zoveel te vertellen over dit bijzondere onderwerp, dat ze alsnog na de lunch verder moest, omdat ze nog niet klaar was met haar verhaal!

Na de lunch begon ze vol goede moed aan het laatste gedeelte van haar spreekbeurt. En ze mocht met recht trots zijn op het eindresultaat, want ze kreeg een 8 1/2! Als ze niet door de zenuwen overmand werd halverwege, was het zelfs een 9 geweest zei de juf!

Een echte Trotse Moeder dus ….

En voor alle ouders van de kinderen in de klas die hun kinderen eventueel nog lieten geloven dat baby’s door een ooievaar worden gebracht of dat ze in de boerenkool groeien…. Sorry, Josephine heeft ze het ware verhaal verteld…..