TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
3x is… scheepsrecht, zeggen ze. Dus deze keer zou ik toch echt zwanger zijn van een jongetje, zou ik nu eens echt heel bewust zwanger zijn en er vooral van genieten. Want dit is toch wel echt de laatste keer. Deze zwangerschap zou ik echt niet gewoon maar doordenderen en er dan in mijn verlof achter komen dat er toch echt weer een verse baby aankomt. Dat zou toch makkelijk moeten lukken. Een baan had ik niet meer en de zwangerschap dagboekjes lagen nog ongeschreven in de kast op mij te wachten. Tijd en attributen te over!
En toen ging mijn lief 4 dagen in de week naar de andere kant van het land, werd de hele zolder verbouwd, moest er uiteraard wel gesolliciteerd worden en zorgde de bezuinigingen ervoor dat mijn twee meiden nog maar 1 dag in de week van huis zijn. Mijn goede voornemen om bewust zwanger te zijn was snel vergeten en de trein denderde weer gewoon lekker door.
Immers, de boodschappen moeten nog steeds gedaan, het huis nog steeds gepoetst (en wat krijg je ongelooflijk veel extra rommel met twee thuisspelende meisjes, heb nog nooit zoveel moeten stofzuigen als in het afgelopen half jaar), de meisjes willen graag gevoed, gebadderd en vermaakt, de timmermannen worden graag voorzien van koffie, blogjes worden geschreven, sociale contacten onderhouden en ook mijn collega’s van de lokale omroep rekenden op mijn bijdrage.
Langzaam werd het 2012, kwam er een eind aan die eindeloze verbouwing, was mijn lief zomaar een weekje vrij en kon de omroep het wel even zonder mij stellen. Opeens sliep ik in mijn nieuwe kamer en stonden er meubeltjes in de babykamer.
En toen gebeurde het… op die tweede donderdag in 2012: lief was hard aan t werk aan de andere kant van het land en de meiden speelden vrolijk op het KDV. Opeens stond ik midden in de babykamer met een emmer sop, stofzuiger, huishoudtrapje en een heeel sterke drang om te poetsen. Aan t eind van die donderdag was de babykamer gepoetst, lagen de babykleertjes gewassen en gevouwen in de kast, waren de laatste inkopen gedaan en ook de kamertjes van de meiden weer helemaal in nieuw staat. En toen… realiseerde ik me, ze komt er echt, nog een paar weekjes en we mogen weer een kersvers babymeisje in onze armen sluiten!
Sinds die donderdag lijken de schopjes aan de binnenkant van mijn buik wel harder en vaker aanwezig, is Fien helemaal in de ban van babyzusje, worden er dagboekpagina’s volgeschreven en geniet ik nog heel eventjes volop van die laatste momenten helemaal alleen met t kleine meisje in mijn buik.
