Oh- My- God! Wie had dit ooit verwacht? Arlet huilend op het kinderdagverblijf, Arlet huilend op het consultatiebureau, Arlet huilend in de kolfruimte op het werk… Haha; Watsgeburt??
Ik dacht, 28 jaar, half op de carrièreladder, ‘ik wil een kind’ en dan wordt het leven er alleen maar leuker op. Maar dat die hormonen automatisch mee komen en nog maanden na de bevalling hoogtij vieren… dát had ik niet verwacht! 😉
Hoe kan ik anders verklaren dat de naald die in mijn kind d’r been werd gestoken vorige week, dwars door mijn hart ging? Man, het deed gewoon pijn om dat kleine hummeltje daar te zien liggen! Op het ene moment moest ze nog ‘trucjes’ doen en op het andere moment schoof er zo’n mega naald in haar beentjes. Super zielig. Echt waar!!
(Ze slaagde trouwens met vlag en wimpel voor de trucjes ‘op de buik liggen en hoofd omhoog houden’ en ‘aan de armen opgetrokken worden’ wat weer inhoudt dat haar grove én fijne motoriek zich lekker aan het ontwikkelen zijn, maar dit terzijde.)
Saar en ik zijn twee dagen van de leg geweest. Gelukkig heeft ze veel geslapen en als ze wakker werd en begon te jammeren, kreeg ze direct een flinke knuffel. Dit troostte mij ook weer een beetje, hahaha.
Voorlopig zijn de hormonen m’n lijf nog niet uit – dat is wel duidelijk (weet ook niet of ik dat al wil). Hoe lang heeft ‘dit’ allemaal bij jullie geduurd?
Liefs,
Arlette
Arlette is moeder van Saar en heeft zelf 2 zussen: Silvie en Marieke. Op TrotseMoeders.nl schrijven deze zussen brieven naar elkaar. Benieuwd naar alle brieven? Klik hier>>