K(r)amperen; het vervolg

Als we dan besluiten ons meisje naar bed te brengen komt de -camping-buurvrouw ook nog vrolijk meedelen dat het ‘s nachts héél erg koud is. Haar kindjes hadden de nacht er voor gehuild van de kou. Ondanks ons campingkacheltje, zakt me de moed nu helemaal in de schoenen. Heb ik wel goed gedaan aan dit avontuur, of wordt het weer zo snel mogelijk naar huis? Ik besluit naar bed te gaan, en wacht wel af wanneer ze het weer op een gillen zet………

En zo schrik ik de volgende ochtend om kwart over 7 wakker. Onze dochter die normaal gesproken ’s nachts vanaf half 3 ieder uur huilt, om half 5 voeding krijgt, en de hele dag daarvoor aan het spoken was, heeft zich nog niet gemeld.
Ik kijk eerst in haar bedje of ze er wel ligt -alsof een 11 weken oude baby ineens de benen kan nemen – luistert of ze ademt en observeer zo goed als ik kan of alles “normaal” lijkt. Tot dusver zie ik geen bijzondere dingen aan onze kleine meid. Ik check haar temperatuur nog even, maar ook dat lijkt volstrekt normaal en door mijn aanraking zie ik dat ze zelfs beweegt!

Ik kies ervoor om Peter wakker te maken. “Peet, Jasmijn slaapt nog steeds!” maar hieruit blijkt maar weer dat mannen echt van een totaal andere planeet komen want uit zijn simpele antwoord “Nou mooi toch” haal ik niet echt voldoening.

Volgens het voedingsboekje zou onze dochter niet langer dan 8 uur tussen de voedingen mogen hebben, en inmiddels zit er al 9 uur tussen. Hoe zielig ik het ook vind – ik heb zelf namelijk ook een pest-hekel om wakker gemaakt te worden- ik besluit mijn dochtertje toch maar wakker te maken voor een borstvoeding. Gelukkig gaat ze er mee akkoord.  Wat een geluk dat ze zomaar een nacht doorslaapt! Ook mama had even vakantie!

Het is een warme dinsdag, of beter verwoord bloedheet. Ik klaag niet graag over warmte maar gezien dochter het niet fijn vond, was het die dag drama. Huilen, huilen, gillen, gillen, krijsen, krijsen. Ons meisje werd dan door het dochtertje van de buren ook neer gezet als: “Kijk mama, het baby’tje wat altijd huilt” hmmm….. bedankt!

Tot overmate van ramp laat ik ook nog eens de sleutels in de auto liggen, en valt de deur op slot, waardoor we de gehele dag niet gebruik kunnen maken van de fijne verkoeling in de auto.
Wederom ’s avonds zie ik het “leuke” van het kamperen niet meer in. Stom plan, waardeloos idee. En we zijn pas op dag twee. Toch is ook de tweede nacht zonder problemen verlopen, en wordt onze dochter vrolijk wakker rond half 8!

En dan héél langzaam begint kleine Jasmijn te wennen aan het buiten leven. Ze lacht steeds meer, ze speelt, maakt vrolijke geluidjes en slaapt iedere nacht gewoon lekker door. We wandelen veel met haar, zwemmen regelmatig, en laten haar veel en vaak  slapen. Zij geniet, dus wij genieten!

En dan; 12 dagen later zit het er weer op. De vakantie is voorbij, het gewone leven gaat weer beginnen.
Het was heerlijk de vakantie, ik zou het zo weer doen, maar ik ben ook wel weer blij om thuis te zijn, het ritme weer op te pakken. En jasmijn??? Die slaapt sinds we thuis zijn geen enkele nacht meer door. Misschien dan toch maar weer de tent opzetten…