Overleven op straat

Zijn vader stuurde Samuel een kaart met de woorden: IK BEN IN RIO. Daarna heeft hij niets meer van zich laten horen. Samuel besluit naar hem op zoek te gaan. Als hij in Rio belandt, blijkt het leven er echter heel anders te zijn dan hij zich had voorgesteld. Hij komt er terecht tussen zwerfkinderen, die stelen, vechten en lijm snuiven; kinderen die een gevaarlijk leven leiden aan de rand van het bestaan.

Voor een dorpsjongen als Samuel is het een schokkende ervaring, maar zijn nieuwe vrienden Celco en Carlos leren hem hoe je kunt overleven in de straten van Rio. Ondertussen blijft hij speuren naar de oude bestelwagen van zijn vader: een grijze VW Perua met het woord Paraíba erop geschilderd. Een aangrijpend en indringend beeld van straatkinderen in Brazilië, geschetst door een auteur die het leven van de straat kent – zoals blijkt uit iedere zin.

Recensie

Wat een heftig en goed verhaal! En zo geschreven dat je je geen moment afvraagt of het er inderdaad zo aan toegaat in de straten van Rio. Wat het boek zo goed maakt is dat het leven van straatkinderen niet wordt geromantiseerd, het wordt niet mooier of spannender gemaakt dan het werkelijk is.

Het boek Ik ben in Rio geeft een reëel beeld van het leven op straat en de dagelijkse strijd die zwerfkinderen moeten leveren om te kunnen overleven. Eten moeten de kinderen stelen en ze moeten slapen op een station of in dozen. De jongens proberen geld te verdienen door de meest vieze baantjes aan te nemen, maar uiteindelijk worden ze overal weggestuurd of zelfs opgepakt. De politie is misschien nog wel hun ergste vijand. Veel straatkinderen snuiven lijm om high te worden om zo de honger en de ellende even te kunnen vergeten. Ook Samuels vrienden gebruiken lijm, zijn vriend Carlos raakt zo verslaafd dat hij er ziek van wordt. Zijn andere vriend Celco verongelukt nadat hij lijm gesnoven heeft. Toch begint Samuel er zelf ook aan. Het verhaal wordt op een ‘matter-of-fact’-achtige manier verteld, zonder de hoofdpersoon tot held te verheffen.

Het goede van het boek is verder dat het niet een ‘happy end’ heeft, maar een open einde. Het vertelt niet of Samuel blijft zoeken naar zijn vader in een stad waar het leven op straat meedogenloos is, maar waar hij tegelijkertijd wel van zijn vrijheid geniet, of dat hij terug gaat naar zijn oma in zijn geboortedorp. Een goede aanleiding om met je kind na te praten over dit boek.

Ik ben in Rio – Ger Bauritius
Kinderboek, paperback, 134 pagina’s, Lemniscaat

Lees ook:
Marcelo en de echte wereld
Boekenclub recensie: Daar gaan we weer
Flirttips van een dyslexiediva