TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Ik denk dat bijna alle Nederlanders de creatie van A.C. Baantjer door de langlopende televisie serie met rechercheur De Cock (gespeeld door Piet Römer) en zijn assistent Vledder van bureau Warmoesstraat in Amsterdam wel kennen. De dat de meeste Nederlanders ook wel één van de boeken uit de nu 86-edities omvattende serie hebben gelezen. 160 pagina’s; lichte kost, goed geschreven en onderhoudend en spannend voor op het nachtkastje of in je reistas. Ook een prima tip voor vaderdag…
En voor al die Nederlanders is er goed nieuws: de 86ste editie van Baantjes is zojuist verschenen: “De Cock en Kermis in de hel” en wederom na het overlijden van de oorspronkelijke auteur Appie Baantjes geschreven door Peter Römer. Zijn zesde Baantjer alweer en qua sfeer, verteltrant en plot niet van de oorspronkelijke te onderscheiden.
Het verhaal speelt zich af rond een moord in de bots-auto-tjes op de Kermis. De Kermis is natuurlijk een dankbare omgeving met uitgesproken persoonlijkheden, waarzeggers, olie-bollen-bakkers en hardwerkende attractie-beheerders, meestal familie van elkaar. De hoofdpersonen en figuranten leven op de kermis in een gesloten gemeenschap en het valt dus niet mee om de mensen aan het praten te krijgen, met als bijkomende complicatie dat de kermis na een aantal dagen altijd weer verder trekt en dus het politieteam van de Warmoesstraat onder tijdsdruk staat. De verhaallijn is overtuigend, en het plot, waarover ik hier niets ga verklappen, wederom verrassend, zeker nadat we door Peter Römer eerst een paar keer deskundig op het verkeerde been zijn gezet.
De boeken van over rechercheur de Cock is inmiddels te beschouwen als een monument in de Nederlandse Literatuur. En hoewel zonder enige literaire pretentie geschreven en slechts met het doel de lezers een paar uur ontspanning en leesgenot te geven, moet gezegd worden dat de teksten van hoogniveau zijn, waar menig literaire ‘echte’ schrijver nog een puntje aan zou kunnen zuigen. maar niet alleen de correctheid en leesbaarheid van de tekst, maar vooral de natuurlijke wijze waarom dialogen worden verwoord zijn van top-kwaliteit die zelden in Nederlandse romans en scenario’s wordt gehaald.
Natuurlijk Appie Baantjes zelf wist als rechercheur midden in de rosse wijk van Amsterdam als geen ander hoe mensen met en tegen elkaar praten, in ieder geval hoe men in de straten van Amsterdam praten. Ik ben in de vijftiger jaren in Amsterdam opgegroeid en misschien daardoor zijn de dialogen zo herkenbaar natuurlijk voor mij. Op dit punt verstaat Peter Römer ook zijn vak: een top-prestatie van Peter Römer die erkenning verdient.
