TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Onze lieve hond Molly is een paar maanden geleden overleden. Ze was 14 jaar en is bij ons gekomen toen ze 5 maanden was. Voordat we kinderen kregen, dus de kinderen weten niet beter dan dat Molly er altijd was. Het was echt de liefste hond van de hele wereld! Een Drentsche Patrijshond waar geen greintje agressie in zat.
Erg verdrietig waren we, allemaal. En dat zijn we nog. Maar … mama wilde graag weer een hondje en de kinderen ook. Helaas deelde papa onze mening niet. Het altijd rekening moeten houden met een hond vond hij bij Molly niet erg. Maar nu Molly er niet meer was, had hij geen zin om de vrijheid om te gaan en staan waar hij wil, weer op te geven. En het steeds uitlaten, wat vaak zijn taak bleek, was ook een reden om geen hond meer in huis te willen halen.
Ondertussen volgde ik allerlei puppy-sites op zoek naar een nestje met hondjes waarvan er eentje in ons gezin zou passen. Het zou weer een lief hondje moeten zijn, dat goed op te voeden is en dat iets kleiner dan Molly zou zijn, dus iets beter op te tillen wanneer ze bijvoorbeeld ziek zou zijn (Molly was voor mij vrij groot en zwaar om te tillen). En … ze moest niet op Molly lijken, want dan zouden we misschien steeds blijven vergelijken.
Maar ja, een puppy in huis nemen wanneer één iemand daar niet achter staat, is een beslissing die je beter niet kunt nemen. Een hond wordt een onderdeel van je gezin, van een groep die hij of zij als roedel gaat beschouwen. Tja … hoe pakken we dat aan?
Wil je weten hoe het verder ging? Blijk ons dan volgen….
Voor andere, persoonlijke, blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>
