Het veertiggevoel

Isabelle en Willem leerden elkaar kennen, kregen een vaste relatie, een serieuze baan, ze trouwden en kregen kinderen. En toen, ineens, waren ze veertig.
Het veertig worden – of dat al zijn – is het centrale thema in deze eerste roman van publiciste Heleen Crul. Het leidt bij de hoofdpersonen maar ook bij hun vrienden en kennissen tot een almaar terugkerend gevoel van onrust, gevoed door de – herkenbare? – vraag: is dit het dan? De tweede helft van je leven en de last van het ‘alles moet anders’-gevoel. Realiteit en romantiek gaan in dit boek hand in hand.

Recensie
Ik merk dat ik tijdens het lezen van Het veertiggevoel voortdurend aansla op het woord ‘herkenbaar’ of de woorden ‘waarin veel mensen zich zullen herkennen’ op de achterkant … Ik ben een paar jaar geleden ook veertig geworden en in alle eerlijkheid, ik herken mezelf totaal niet in dit boek! Misschien dat het gevoel en de vragen, die centraal staan in dit boek, nog komen bij mij, maar op dit moment echt niet.

Ik vraag me niet af ‘of dit het nu echt allemaal is’. Ik heb eigenlijk het gevoel dat het allemaal net begint. Ik heb een fijn gezin, ben gelukkig getrouwd, heb twee prachtige kinderen. Natuurlijk zijn er de nodige zorgen en tegenslagen, maar toch, al met al, loopt alles. Een leuke baan, een mooi huis … Nee, ik herken mijzelf, onszelf, niet in de hoofdpersoon van Het veertiggevoel Isabelle en haar man Willem.

Dat gezegd hebbende is Het veertiggevoel een leuk boek om te lezen. Er gebeurt namelijk veel met Isabelle en Willem. Niet alleen is Isabelle erg aan het nadenken over haar relatie en of ze daar mee verder wil, ook blijken er de nodige geheimen in het verleden van Willem, maar ook Isabelle te zijn. Wat beiden ook weer aan het denken zet over hun leven.

Ik ben eerlijk gezegd niet heel erg stuk van de schrijfstijl van Heleen Crul, al leest het boek niet onprettig. Enerzijds zijn stukken heel vlot en snel geschreven, anderzijds zitten er soms zware bespiegelingen in. Soms komt het wat belerend op me over en dat irriteert me. Er is absoluut verschil in stijl en van mij had de auteur hier meer een keuze in mogen maken en zich mogen beperken tot het verhaal met kortere bespiegelingen.

Het boek wisselt dagboekfragmenten van Isabelle af met beschrijvingen door de verteller. Beide sluiten naadloos op elkaar aan. Wat wel aardig is, is dat de wederwaardigheden van Isabelle en haar omgeving worden afgezet tegen de gebeurtenissen die zich in dat jaar voordoen. Isabelle wordt bijvoorbeeld 41 op 11 september 2001, de dag waarop twee vliegtuigen zich in de Twin Towers in New York boorden, een vliegtuig zich op het Pentagon in Washington stortte en een vierde vliegtuig in Pennsylvania neerstortte.

Niet toevallig, 9/11 was een dag die voor iedereen die het bewust heeft meegemaakt op een of andere manier een keerpunt was, een gebeurtenis die je aan het denken heeft gezet. Maar ook de milleniumwisseling en de invoering van de euro worden zijdelings beschreven, van die momentjes dat je denkt ‘oh ja, dat is waar ook’.

Al is Het veertiggevoel net niet helemaal wat ik me er van voorstelde, al met al vind ik het een prima boek. Het is onderhoudend en zo geschreven dat je wilt weten hoe het verder loopt en welke keuze Isabelle gaat maken als het gaat om de liefde in haar leven. En eerlijk is eerlijk, zo tegen het eind zat ik een paar keer met tranen in mijn ogen te lezen. Het raakte me dus zeker wel!

Lees hier het eerste hoofdstuk.

Het veertiggevoel – Heleen Crul
Roman, paperback, 304 pagina’s, Omniboek
Bestel dit boek hier >>>>