TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
“Trouwen is niet aan mij besteed.” ,riep ik altijd. Het is de grootste onzin, zo’n verbintenis met een ring. Alsof die ring de liefde aan mijn man moest tonen. Mijn man, die nooit een ring zou dragen. Alsof die ring ons écht zou verbinden. Nee hoor, een echte verbintenis, dat zijn onze kinderen! Daarnaast; Weet je wat een bruiloft kost? Het is één van de 3 b’s, ( Begrafenissen en Baby’s, ik ben er inmiddels “bekend” mee) waaraan bedrijven goed geld kunnen verdienen, en dit ook doen! Nee, ik zie de meerwaarde er niet van. Totdat mijn dochter er meer van wilde weten….
“Mama, hoe heet jij?” vroeg ze? En vervolgens: “Mama, hoe heet ik dan?” Ze had een andere achternaam, en dat vond ze maar vreemd. “Ik wil ook jouw naam hebben, mama. niet zoals papa”.
En ook
met het ziek melden op een kinderdagverblijf ontstond er nog wel eens verwarring over de achternamen. Ineens wilde ik als anti-huwelijks-vrouw óók bij mijn gezin horen, en wilde ik dezelfde achternaam als mijn dochter. Ik wilde trouwen, en dan maar niet op maandagmorgen met 2 getuigen, maar écht trouwen, met een jurk, een taart, en alle mensen die me lief zijn.
En zo bereiden we ons een jaar lang voor op onze droomdag. “We”, is dan vooral mijn dochter en ik. Samen kiezen we de jurken uit. Dezelfde uiteraard. We zoeken een ring uit, en mijn dochter die mee is, krijgt ook haar ring. Een kadootje, van vrienden en tevens de beste juwelier uit onze omgeving!
We hebben samen een proefkapsel bedacht en proberen verschillende kleurtjes nagellak uit voor dé grote dag. “Wij gaan trouwen”, roept mijn dochter steeds. “Mama, trouwt met papa. Ik trouw met Oma.”
Een jaar na dat uitgesproken te hebben, is onze grote dag. Op 14-7-14, een maandag, dat dan wel weer, leggen mijn man en ik onze liefde vast voor de wet. Met die ring waarvan ik nooit iets wilde weten, die mijn mooie prinsesje komt brengen.
Mijn vader, die getuige zou zijn die dag, overleed 7 weken voor mijn huwelijk, zoals ik in een eerdere blog schreef. Zijn gemis is deze dag enorm, maar de fijne vrienden en familie om ons heen maken van deze dag, een dag om nooit te vergeten.
Trouwen met je kinderen erbij……. Het is zo bijzonder, ik zou het iedereen die nu nog twijfelt, heel erg aanraden!
