Stedentrip met een kleuter [blog]

Als je alleenstaand moeder bent krijg je geregeld de opmerking: “Dat zal wel zwaar zijn?!” Dat is het bij tijd en wijlen misschien ook wel, maar over het algemeen ervaar ik het geheel niet als zwaar. Wat het voor mij ook zeker minder zwaar maakt is het feit dat ik één keer in de twee weken een weekendje voor mijzelf heb.

Dit zijn de weekenden waarop ik met mijn vriend regelmatig dingen doe die je met kind minder snel doet. Uit eten, concerten, kroegje pakken, lange wandelingen, maar het allerfijnst zijn misschien wel de weekendjes weg. Vaak doen we dan een stedentrip naar een wat grotere stad.

Paar maanden geleden kwam er een leuke actie voorbij om goedkoop te vliegen naar allemaal steden in Europa. Mijn zoon van 5 jaar wil graag al een tijdje vliegen, maar de hoge kosten weerhouden mij elke keer. Deze actie was zo scherp dat het haast zonde was om hem te laten lopen. Heel toevallig liep hij tot halverwege onze herfstvakantie dus konden we er zelfs een lang weekend van maken. Alle opties goed bekeken en de betaalbare en toch leukste optie die we vonden was Warschau.

Ik vond het stiekem erg spannend van te voren. Zo’n kleuter is dan toch wel behoorlijk klein in een grote onbekende stad. We hadden een leuke accommodatie midden in het oude centrum van Warschau.

De stad was gelukkig erg fijn om met kind te verblijven. Het is er rustig, overzichtelijk en kind vriendelijk. Als je het weekend vergelijkt met de weekenden zoals we die zelf doen verschilt het natuurlijk wel. Het is toch aanpassen aan een kleuter. We hebben minder van de stad gezien.

Zouden we normaal lange wandelingen maken om de stad te verkennen kozen we ditmaal voor een “hop on hop off” bus. We deden een dagje de dierentuin in Warschau. We aten op tijd en hadden avondjes op de bank in het appartement, omdat Tijn in bed lag. Dingen die we anders nooit deden. Wel is het gelukt om echt pools te gaan eten. Nou is Pools eten niet erg exotisch en herkende Tijn de aardappels, groente en het vlees waardoor hij wel mee kon eten. We hebben 1 avond gekozen voor de makkelijke kind vriendelijkere weg; Pizzahut.

Een rondje wandelen door het oude gedeelte van Warschau ging prima zolang Tijn wat te doen had. Dingen zoeken onderweg of klimmen op de stadsmuur waren favoriet. Het appartement was op de bovenste etage zonder lift dus telde we elke keer de treden naar boven of beneden om de lol er in te houden. We zagen een prachtige multimedia fontein vol muziek en kleur.

Als je aan Tijn vraagt wat hij het leukst vond aan de vakantie zegt hij: “de lange auto”. Daarmee bedoelt hij die ene limousine die we voorbij hebben zien rijden. Dit geeft heel goed aan hoe anders hij het beleefd heeft. Hoe ‘normaal’ hij de mensen en de omgeving vond. Hij speelde in de stad alsof het één grote speeltuin was. Met autootjes op de grond rijden, klimmen op alle muurtjes die je tegenkomt en springend over de tegels.

Ik heb genoten van dat kleine, soms wat angstig en verlegen mannetje in de grote onbekende stad waar ze een onbegrijpbare taal spreken. Er kwam namelijk een moedig mannetje naar boven. Die zijn eigen drinken wilde bestellen en zich mega stoer voelde. Ik heb Warschau niet volledig gezien zoals ik het was gaan bekijken als ik geen kleuter mee zou hebben, maar heb veel geleerd over mijn kleine man.

Ook ben ik mega trots op mijn vriend, Randy, die zich volledig aanpaste aan het gezinnetje. Die daar regelmatig beter in is dan ik. De geduld en kalmte die hij kan uitstralen en het aanpassingsvermogen. Want hoe dan ook is een stedentrip met een kleuter ook een stuk vermoeiender dan op reis met zijn tweetjes.

Al met al een geweldige ervaring!