TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Ooh jee we hebben weer een zieke in het gezin!! Nu maar hopen dat het bij eentje blijft en dat we niet alle vijf aan de beurt zijn. Want dat is natuurlijk het gevaar met een ziek familielid en met kinderen die het heerlijk vinden om elkaars speen in de mond te doen, elkaar af en toe maar blijven knuffelen en zoenen en die uit elkaars beker drinken.
De kans op een familie griepepidemie is nou eenmaal groot en dat wil je toch het liefste voorkomen. En dus gaan we aan de slag met paracetamol, extra fruit, extra handjes wassen en noem maar op. Maar helaas je ontkomt er niet altijd aan. Aan de ene kant vind ik het stiekem best even fijn, niet voor het zieke kindje zelf natuurlijk, maar meer omdat er nu zo’n klein hummeltje dicht tegen je aan komt liggen en het alleen maar lekker gekroeld en geknuffeld wil worden. Iets waar ik zelf dol op ben. Maar uiteraard wil je het liefste dat ze zo snel mogelijk weer opknappen en weer aan het rondrennen zijn in huis.
Niet zo lang geleden hadden we de meest bizarre ziekenboeg die je je maar kon voorstellen. Het begon al aan het eind van de dag, toen Yuna wat begon te hoesten en steeds warmer aan begon te voelen. ’s Nachts werd ze al een paar keer huilend wakker en toen ik haar eruit haalde en even bij ons in bed, bij papa op schoot had gezet, spuugde ze alles eruit wat er maar in zat. Dat betekende een volledige verschoonpartij, inclusief papa en ons bed!
Een half uurtje later legden we haar weer schoon terug in bedje en jawel, nog geen 20 minuten later hoorden we weer geluiden uit het kamertje naast ons, wat niet veel goeds voorspelde. Ik liep snel naar haar toe om haar eruit te halen en was zo slim om een klein emmertje mee te nemen zodat ze daar in kon spugen. Bed was ondertussen helemaal vervuild en terwijl ik haar eruit wilde halen, ging Quint overeind en ook hij begon te spugen, dus een korte sprint naar het bedje ernaast, met uiteraard het blauwe emmertje als trouwe vriend aan mijn hand.
Ook hij was beroerd dus ik nam ze maar alle twee even mee naar de badkamer om bij te komen. Dennis kon ondertussen twee bedjes gaan verschonen, de vloer onder handen nemen en ik zat op een krukje waar twee kleine mensjes boven hetzelfde emmertje hingen. En jawel, door alle commotie was Xavi ook wakker geworden en die kwam lijkbleek de badkamer binnen. Gelukkig geen spuugpartij voor hem, maar zo zaten we dus uiteindelijk om 4 uur ’s nachts met het volledige gezin in de badkamer. Nou heb ik graag mijn gezinnetje gezellig bij elkaar, maar laten we hier nou maar geen familietraditie van gaan maken!
