Gisèle

Nederland, 1936, de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Adriaan Roland Holst, ‘Jany’ voor intimi, dichtersvorst en homme à femme, ontmoet de mooie, getalenteerde glazenierster Gisèle van Waterschoot van der Gracht. Tussen hen ontstaat een zielsverwantschap, die verder gaat dan zijn gewoonlijke romantische avonturen. Al snel voelt Gisèle zich opgenomen in de kring rond Roland Holst en wijdt ze haar leven aan de kunst en de liefde.

Op datzelfde moment droomt de jonge actrice Mies Peters van eenzelfde leven. Waar Gisèle licht en teder is, is Mies aards en zinnelijk. Ze begrijpt dat haar huwelijk met de verkoper Paul en haar jonge moederschap niet zijn te combineren met een succesvolle toneelcarrière. In Jany vindt ze een hartstochtelijke minnaar; hun liefde bestaat uit strijd en evenveel momenten van groot geluk.

De gekwetste Paul zoekt zijn heil bij de snel opkomende nsb en vertrekt met een hoofd vol idealen naar het oostfront. Ook Jany, Gisèle en hun vrienden kunnen zich niet onttrekken aan de oorlogsdreiging en vooral Jany voelt dat hij van zijn ivoren toren moet afdalen om een positie in te nemen. Gisèle neemt jonge Joodse onderduikers in huis die ’s nachts, als de verduisteringsgordijnen gesloten zijn, onderwezen worden in filosofie, poëzie en tekenkunst. De oorlog dwingt uiteindelijk iedereen om de keuze te maken tussen buigen of barsten, goed en fout, de haat en de liefde. Te midden van alle vernietiging, honger en geweld is de kunst de enige manier om te overleven.

Recensie
Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit boek – van ruim 500 pagina’s – niet heb uitgelezen. Ik heb zo’n 100 pagina’s gelezen en had het toen echt wel gezien. Dit ligt niet aan het boek, want het verhaal is goed. De reden dat ik dit boek niet heb uitgelezen, ligt meer aan mijzelf; ik lees zelden hele dikke boeken; en als ik ze al lees, dan moet het boek mij echt boeien. En dat deed dit boek bij mij dus niet. De reden is dat ik zo en zo al niet van oorlogsverhalen hou – ook niet als ze romantisch geschreven zijn. En als het boek dan ook nog eens uit ruim 500 pagina’s bestaat, haak ik (te) snel af.

Maar voor wie is Gisèle dan wel een leuk boek? Dit boek is leuk voor alle liefhebbers van (hele) dikke boeken én die houden van oorlogsromans. Hoewel het boek mij persoonlijk niet kon boeien, is de schrijfstijl wél goed en vlot. Op het verhaal zelf, heb ik weinig aan te merken. Het enige minpunt is dat ik vind dat sommige stukje te uitvoerig beschreven worden. Niet alles hoeft zo nauwkeurig beschreven te worden. Gisèle is een boek die voor menige boekliefhebbers een heel leuk  – of misschien zelfs wel een fantastisch – boek zal zijn. Helaas is dit boek voor mijzelf niet geschikt.

Gisèle – Susan Smit
Oorlogsroman, hardcover, 510 pagina’s, Lebowski
Bestel dit boek hier >>>>