Wij hebben best drukke agenda’s. Doordat we allebei werken, door de verschillende clubjes en sporten die de kinderen doen en omdat we ook een sociaal leven willen. Als ik het met andere gezinnen vergelijk, dan valt het misschien best mee. Bij ons mogen de kinderen maximaal twee buitenschoolse activiteiten doen (dit is inclusief zwemles) en maximaal twee keer per week met vriendjes afspreken. En dat vind ik eigenlijk al veel.
Ik ben echt een voorstander van rust inbouwen. De kinderen van nu moeten al zo veel op school. En ook daarbuiten. Als je kind eigenlijk niet elke dag in de weer is, horen ze er niet bij. Ik zeg regelmatig tegen mijn oudste van 7 jaar: “Vandaag mag je even niet afspreken. We gaan lekker naar huis. Dan mag je lekker een filmpje kijken of knutselen. Of ga je maar eens je lekker vervelen; het waren drukke dagen”. Dat wordt me dan nooit in dank afgenomen. De scene die mijn dochter dan opvoert op het schoolplein is theatraal, dramatisch en tegelijkertijd een bevestiging dat het goed is dat ze even niets gaat doen. Duidelijk vermoeid.
Misschien zijn mijn kinderen geen bikkels die het tempo, dat tegenwoordig van kinderen verwacht wordt, gewoon niet aan kunnen. Misschien zijn ze dat tempo en al die verplichtingen gewoon niet gewend. Ik vind serieus dat wij echt een druk programma hebben. Met een heleboel leuke dingen. Ik geef toe; door mijn werk komen we regelmatig op leuke locaties en bijzondere uitjes. Maar genoeg is genoeg. Vandaag ga ik eens alle afspraken voor de komende tijd afzeggen. Want ook ik moet me maar eens vervelen. Samen met mijn dochter.