Schijnvrucht

Eindelijk weer eens een boek wat van mij de maximale score van 5 sterren krijgt. Gewoon, omdat ik er zo van genoten heb! Goed geschreven, zeer goed geschreven zelfs. Een verhaal wat enorm boeit en wat blijft hangen. Echt een prachtig boek!

Inhoud

‘Ik denk aan die nacht, lang geleden. Aan dat meisje in het smalle bed op haar zolderkamertje. Het is er donker, door het verduisterde dakraam komt geen licht. Achter de schuifwand klinkt zacht geritsel en gekraak. Verder is het stil. Ze ligt daar zo alleen dat ik haar wil troosten, en ik probeer in haar huid te kruipen. Maar het is mijn eigen huid, mijn eigen lijf, het zijn mijn eigen tranen.’

Op een zomermiddag in 1940 – ze is dan dertien jaar – ontmoet ze de man die haar leven zal bepalen. Hij is kunstenaar, twintig jaar ouder en getrouwd. Wanneer haar vader ontdekt dat ze elkaar opzoeken, krijgt ze huisarrest. Maar niets kan haar tegenhouden. ’s Nachts sluipt ze haar ouderlijk huis uit en gaat ze naar zijn atelier; drie kwartier lopen door een verduisterde stad.

Die nachtelijke ontmoetingen – fysiek gevaar en angst voor ontdekking spelen op de achtergrond – wekken bij haar grootse verwachtingen van een voortdurend innig samenzijn. Wanneer ze na de oorlog trouwen, is de werkelijkheid anders. Vage aanwijzingen groeien in haar hoofd uit tot een verpletterende zekerheid. Ze stopt die weg en praat er met niemand over.

Schijnvrucht is geschreven door Ingrid de Vries, uitgegeven door uitgeverij Ambo|Athos in een paperback editie van 277 pagina’s.

Mening

Ik had al aangegeven het boek de maximale score te geven, dus mijn mening over dit boek is wel duidelijk 😉 Wat ik zo mooi vond, los van het verhaal en de schrijfstijl, waren de verschillende invalshoeken. De verhalen vanuit het meisje vanaf haar 13de levensjaar, in en kort na de oorlog. En de verhalen van de oudere vrouw die terugkijkt op haar leven.

Tesamen geeft Schijnvrucht echt een prachtig beeld van een leven, een beeld gebaseerd op het leven van de moeder van Ingrid de Vries. En dat maakt het nog indrukwekkender. Dat de auteur de verhalen van haar moeder (en eventueel andere betrokkenen) zo heeft weten te vangen in een verhaal wat ook het tijdsbeeld mooi weergeeft. Wat ook recht doet aan de andere mensen die een rol spelen in het leven van de hoofdpersoon. En wat mij, als lezer, mee laat leven en mee laat denken, maar geen mening opdringt.

Kortom: lees dit boek!