TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Op de jaarlijkse bingo van koning Felix de Eerste de Beste wint de zeepridder de hoofdprijs. Een paar sokken? Een fles wijn? Een zak snoep? Nee. Een land. Het heet Sponje. De zeepridder is in de wolken. Hij wordt koning van de Sponsen, wat een droom! Vol goede moed trekt hij met zijn schildknaap Fons naar het Slot van Sponje. Er is maar één klein probleempje. Het spookt er.
Let op: deze recensie bevat spoilers!
De Zeepridder wint bij een spelletje bingo het land Sponje. De koning heeft het van een andere ridder gekregen, maar wil het niet. De Zeepridder is echter blij met zijn eigen land en gaat samen met schildknaap Fons op zoek naar Sponje. Daar aangekomen blijkt dat ze Spons moeten spreken, maar dat kunnen ze geen van beiden.
Op weg naar het kasteel lijkt het erop dat mensen Sponje ontvluchten. Het kasteel is verlaten en in slechte staat. De Zeepridder denkt echter dat het volk hem een plezier doet en dat hij mag schoonmaken.
Als de zeep op is gaan ze op zoek naar nieuwe. In de herberg, die ook dienst doet als winkel, komen ze er met behulp van een woordenboek achter dat je in Sponje zo min mogelijk letters nodig hebt om aan te geven wat je wilt.
Hij leest hardop voor. ‘Kna: Wie is die beunhaas die voor elke zin een berg letters nodig heeft en heel veel wind maakt maar niets zegt? En trouwens, wat is dat voor een snor:’
Ze lachen de Zeepridder dus uit. Hij pakt zijn zwaard en neemt de overhand. Niet veel later schuift de waard/winkelier hem zeep toen en komen de Zeepridder en Fons erachter dat hun volk maar uit vijf man bestaat.
Terug in het kasteel gaan ze weer bezig met de grote schoonmaakt, maar ’s nachts blijken ze een ongenode, zeer enge, gast te hebben. De Zeepridder ziet een spook.
Fons en de Zeepridder zijn zó bang dat ze naar huis willen, dan maar géén land. Als ze vertrekken gaat het spook hen achterna, hij wil iets van ze, maar de Zeepridder en Fons zijn te bang om te horen wat het spook wil zeggen. En dan zakt het spook als een zielig hoopje laken in elkaar en begint keihard te huilen. Is het een list? Kunnen ze het spook vertrouwen? De Zeepridder wil het weten.
Recensie:
De Zeepridder ziet een spook is een boekje dat heel makkelijk te lezen is. Er staan niet teveel woorden op een pagina en de plaatjes leiden niet af van de te lezen tekst die met een paar regels per keer op een pagina staan. Daarbij zijn de platen in het boek prachtig getekend.
Het was een verrassend boek dat ons veel leesplezier opleverde. In eerste instantie dacht ik dat het gedichten waren vanwege de korte zinnen, dus dat was even wennen toen bleek dat het niet op rijm stond. Verder hebben we er van genoten om het samen lezen en ontdekken van dit verhaal.
De Zeepridder ziet een spook – Kristien In-’t-Veld
Hardcover, 138 pagina’s, uitgeverij Lannoo
Bestel De Zeepridder ziet een spook hier >>>>
