Schildpadden tot in het oneindige – John Green [recensie]

Schildpadden tot in het oneindige gaat over vriendschap voor het leven, onverwachte ontmoetingen, Star Wars-fanfictie en een tuatara die op het punt staat een fortuin te erven. Maar bovenal gaat het over Aza Holmes, een meisje dat worstelt met een dwangstoornis en klem komt te zitten in de verstikkende spiraal van haar gedachten.

Recensie
Schrijver John Green heeft me een aantal jaar geleden echt geraakt met zijn boek Een weeffout in onze sterren. Het was niet zijn eerste boek, maar wel zijn grote doorbraak. Schilpadden tot in het oneindige is zijn nieuwste boek.

Op de website van uitgeverij Gottmer staat het volgende te lezen: “In dit langverwachte nieuwe boek deelt John Green het verhaal van Aza met verpletterende directheid: ‘Dit is mijn eerste poging om openlijk te schrijven over de stoornis waar ikzelf sinds mijn vroegste jeugd mee worstel. Het verhaal is verzonnen, maar gaat wel degelijk ook over mij persoonlijk.’” Daar vind je ook onderstaande video waarin John Green het eerste hoofdstuk van zijn nieuwe boek voorleest:

Toen ik Schildpadden tot in het oneindige las, wist ik niet dat John Green zelf kampt met een dwangstoornis zoals Aza, de hoofdpersoon van het boek. Zij raakt regelmatig in een gedachtenspiraal over bacteriën die haar ziek kunnen maken. Dat kan zomaar gebeuren, wanneer ze iets eet of aan iets denkt en gebeurt ook wanneer ze haar vriend Davis zoent. Zijn bacteriën in haar systeem… haar gedachten over de mogelijke gevolgen maken dat ze niet meer kan stoppen met denken en de afspraak moet afbreken.

De worsteling van Aza met haar dwangstoornis is pijnlijk om te lezen, juist doordat John Green het zo beeldend en duidelijk kan verwoorden. En nu ik weet dat hij uit ervaring vertelt, is het des te indringender. Ook de gedachtengangen, de manier waarop Aza naar zichzelf en naar haar plaats in het leven kijkt is indrukwekkend beschreven.

Het boek gaat uiteraard niet alleen over een dwangneurose, het gaat over een meisje van een jaar of 16, Aza, haar beste vriendin Daisy en hun leven op school en daarbuiten. De vader van Aza is overleden en hoe ze daarmee omgaat is mooi om te lezen.

Ook de vriendschap met de totaal andere persoon Daisy is prachtig en zorgt regelmatig voor een glimlach. En wat staan er toch pareltjes van zinnen en woorden in dit boek. “Je kunt jezelf niet ontschitteren“. Prachtig!

En dan zijn er nog de bespiegelingen over het leven, over oneindigheid, over werkelijkheid en waarheid. Over allerlei onderwerpen die de moeite waard zijn om over door te denken. En dat is ook wat dit boek met me doet. Het laat me verder nadenken over onderwerpen die aangeraakt worden. Een verrijking dus.

Dit alles is gevat in een goed geschreven verhaal over de vriendschap tussen twee meisjes. En over de zoektocht naar de verdwenen vader van de vriend van een van hen. En dan is er ook nog de tuatara…. Schilpadden tot in het oneindige heeft op mij lang niet dezelfde impact en betovering als Een weeffout in onze sterren had. Toch geef ik ook dit boek van John Green 5 sterren omdat het zowel inhoudelijk als wat schrijfstijl betreft, uitstijgt boven menig ander boek wat ik gelezen heb.

Schildpadden tot in het oneindige – John Green
Paperback, 300 pagina’s, uitgeverij Gottmer
Bestel dit boek hier >>>>

Share

About Karina Frijters

ccpm.ahles@gmail.com'
Mijn naam is Karina, ik ben uitgever van onder andere TrotseMoeders.nl en TrotseVaders.nl maar vooral de Trotse Moeder van drie prachtige kinderen: een zoon van 19 jaar en een tweeling (meisje en jongen) van 16 jaar.

Check Also

Ik wil een wiegje worden, zei de wilg

Ik wil een wiegje worden, zei de wilg is echt een boek om in huis te …

Share
Share