TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Vóór ik zwanger werd van onze tweeling was vakantie vooral iets om anderen “jaloers” mee te maken. Hoe gaaf is het dat je kunt zeggen (buiten alle mensen die ook in de het onderwijs werken) dat je 6 weken vakantie hebt! Wat je dan precies met al die weken deed, kun je je nu niet meer herinneren. Want ja, wat had je eigenlijk op een dag in de vakantie allemaal te doen, als kind-loze vrouw?
Heel veel was had je niet, dat wat je had, had geen haast. Je hoefde je niet meer dan één keer per dag aan te kleden, want er was nog geen grote kans op spuug/kwijl/eet/zand vlekken. Dus kleren konden meerdere dagen mee, zonder tussendoor te hoeven wassen.
Ik begon zo’n vakantie altijd met een to-do-lijst die ik dan netjes de eerste week afwerkte. Maar goed, dan bleven er nog 5 weken over. Hiervan gingen we er meestal 2 naar het buitenland en was ik de laatste week stiekem toch al (te) veel op school te vinden om alles perfect voor te bereiden voor het nieuwe schooljaar.
Wat deed ik in hemelsnaam die andere twee weken? Na lang denken weet ik het weer: Ik deed NIKS. Dat wil zeggen, wakker worden wanneer ik dat uit mezelf werd. Ontbijten voor de tv en soms weer in slaap dutten. Tegen de tijd dat ik dacht, ik zou wel eens even naar de winkel kunnen om eten te halen, moest ik me nog douchen en aankleden. Dan was het toch zo rond 16.00 uur dat ik eens de winkel binnen stapte en daar dan ter plekke nog moest bedenken wat we zouden kunnen eten.
Nu ik kinderen heb, denk ik heel vaak: Wat een zonde van mijn tijd! Ik had zoveel nuttigere dingen kunnen doen. Alle dingen waar ik nu met een tweeling van 21 maanden geen tijd meer voor heb. Of in ieder geval niet al die dingen die ik nu in een zo kort mogelijke tijd toch allemaal wil doen. Daar waar ik eerst alle tijd nam in de vakantie om te doen waar ik zin in had, gaat nu alles ‘ff snel’.
Ik hoor mezelf vaak zeggen: “Ik ga ff snel douchen”. Of “Ik ga ff snel naar de winkel”. Maar goed, stiekem is het niks hoeven van de kind-loze periode ook iets wat nooit meer terug gaat komen, dus laten we zeggen: Daar heb ik optimaal gebruik van gemaakt!
En dan dit jaar, zes weken vrij, zes weken de tweeling thuis. Het alleen zijn met een tweeling is goed te doen. Mits ze geen ruzie maken, geen honger hebben, geen slaap hebben, zichzelf kunnen vermaken, maar dat geldt denk ik voor iedere ouder. Wat het soms lastig maakt in deze peuterfase is dat er zo’n grijs gebied zit, tussen wat ze WEL snappen en dat waar jij van denkt dat ze het snappen, maar dat nog NIET kunnen.
Voorbeeld: Ze weten dat ze niet op de bank mogen staan. Ik als ouder snap dat ze dan hard kunnen vallen. Zij weten dat nog niet, dus zien er de lol in om toch op de bank te gaan staan. Maar natuurlijk alleen wanneer jij kijkt, anders is er de lol voor de meiden ook snel van af. De eerste valpartij is helaas nog niet afdoende geweest om het te laten stoppen…
Het tweede wat het opvoeden van een tweeling lastig maakt, en dan neem ik het op de bank staan maar weer als voorbeeld, is dat wanneer je de één zeg dat het niet mag, de ander dan even wil kijken of zij het óók niet mag…. Quote van mijn man deze vakantie:
“We hadden ze dezelfde naam moeten geven…. Misschien hadden we dan kans gehad dat ze tegelijk luisterden.“
We hebben uiteraard veel dingen gedaan met de meiden, maar op deze leeftijd kom je nog niet veel verder dan fietsen, zwemmen, kinderboerderij, speeltuin, treinen kijken, vliegtuigen spotten, dierentuin. Maar als je de meiden ziet genieten, geniet je zelf ook! Hoe cliché dat ook is, het is waar!
Nu de vakantie voorbij is, kan ik eigenlijk voor het eerst zeggen dat ik nog nooit zoveel vakantie heb gehad(vorig jaar tel ik niet mee ivm zwangerschapsverlof ). Ik had eerder ook 6 weken vakantie, maar nog nooit zo effectief benut en zoveel uren wakker geweest als deze vakantie.
En hoe je het ook wendt of keert, ik had ECHT vakantie voor mijn gevoel!
Voor andere, persoonlijke, blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>
