TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
De vorige keer schreef ik over de logopedietherapieobservaties. Dit keer schrijf ik over de resterende fysiotherapie observatiesessies. Nogmaals: inmiddels loop ik hopeloos achter met het schrijven van blogs en liggen deze sessies al ver achter ons, maar aangezien ook dit onderdeel is van ons hele traject wil ik zo toch graag vertellen.
Juni 2014 – fysiotherapie
Over fysiotherapie valt eigenlijk het minst te vertellen. Ten eerste omdat ik alleen maar bij de eerste observatie aanwezig ben geweest en ten tweede omdat Syrah weinig moeite heeft met de grove motoriek. Ik moet het dus hebben van de verhalen die ik hoorde na de fysio en de verhalen die Syrah vertelde na de tijd.
Ze moest allerlei oefeningen doen als: balanceren op één been op een plankje dat heen en weer ging, een bal tegen de muur gooien en eerst een keer laten stuiteren voordat ze hem mocht vangen en een pittenzak op een mat gooien met een rondje erop getekend.
Helaas gingen de meeste opdrachten niet heel erg goed. Iets dat de weken erna nog vaker zou gebeuren. Niet omdat ze het niet echt kan, maar gewoon omdat ze het moeilijk vindt om zich erop te concentreren. Het is de fysiotherapeute wel duidelijk dat concentratie een groot probleem vormt in de opdrachten.
Overigens gingen de oefeningen beter als Syrah zelf de hand erin had. Op een dag deed ze oefeningen voor 11-16 jarigen moeiteloos. Het waren opdrachten die makkelijk te begrijpen waren en daardoor goed uitvoerbaar. Opdrachten als hinkelen en op een evenwichtsbalk lopen.
Clown ontmoet clowns
Een paar weken erna mocht Syrah samen met de cliniclowns van het revalidatiecentrum samen hockey oefenen. Dat was best nog wel moeilijk voor haar, omdat ze zich ook daar weer moest concentreren.
De bal pakken en de bal vasthouden was een lastige handeling, maar toch leek Syrah er enorm van te genieten. Ik noem haar altijd mijn clowntje en nu speelde ze samen met de clowns. Een geweldig initiatief trouwens, je ziet kinderen helemaal opbloeien wanneer ze de clowns door de gang zien lopen.
Laatste observaties
De laatste twee observaties in de gymzaal gingen goed, maar ook daar werd wel weer duidelijk dat concentratie een lastig iets is. Ook ging ze zich anders gedragen als ik aan het einde van de sessies binnenkwam. Ze hangt nog altijd heel erg aan me en hecht veel waarde aan mijn oordeel. Dat is enerzijds fijn natuurlijk, maar tegelijkertijd ook wel beklemmend. Hopelijk wordt dat ooit nog eens minder.
Zwemmen
Als extra observatie nam de fysiotherapeute Syrah mee in het zwembad. Het jaar ervoor hebben we haar van zwemles afgehaald omdat ze na 1,5 jaar zwemles nog altijd niet verder was gekomen dan haar hoofd even onderdompelen in het water en heel veel tijd doorbrengen op het toilet. Ook daar gold dat ze zich niet op de lessen kon concentreren, maar ook dat ze niet watervrij was. De fysiotherapeute bood aan om te kijken of het misschien iets motorisch kon zijn.
Dat we inmiddels al weer een jaar verder waren was duidelijk te merken, want Syrah leek nog weinig op dat meisje van toen. Nou ja, qua beweging dan, maar ook qua vertrouwen. Waar ze het eerst nog doodeng vond om op haar rug te drijven had ze daar die keer nog maar weinig last van. Aan de motoriek ligt het dus niet en dat is fijn om te weten, maar rijst bij ons nog altijd de vraag: wanneer kan ze wel op zwemles en hoe gaan we dat doen?
