De kraamverzorgster bij een thuisbevalling

Het is 04.00 uur als mijn telefoon gaat. Ik weet dat ik m’n bed uit moet, maar ik wil er eigenlijk niet uit. Het is veel te koud (-12 graden buiten) en ik lig nog zo lekker… Maar als ik de gegevens opschrijf en m’n uniform aantrek, heb ik al weer zin in wat er staat te gebeuren.

Ik mag op weg naar een dorpje in de polder. Ik moet opschieten: het tweede kindje wordt verwacht en mevrouw is snel bevallen van het eerste kindje. Het is spekglad op de weg, dus ik hoop dat ik op tijd ben. De TomTom zegt dat ik er ben, maar ik kan het niet vinden. Er is weinig verlichting. Gelukkig is het door alle sneeuw niet echt donker. Toch vind ik het niet, dus nu echt even bellen. Ik ben er kennelijk bijna en de aanstaande papa wijst mij de weg. Grappig dat op dit soort momenten het opeens opvalt hoeveel mensen er eigenlijk al wakker zijn op dit tijdstip…

Als ik binnen ben, hang ik mijn jas op en ga achter de vader aan naar boven. Even snel m’n zakken nakijken. Heb ik alles bij me? Zitten er mijn handschoenen in, maar ook een pen, horloge en kladblok? Dat heb ik straks allemaal nodig! Nadat ik mijn handen heb gewassen en even heb gekeken waar de handdoeken en washandjes liggen, stel ik mij tussen het puffen door voor aan de (nog even) zwangere vrouw.

Ik bekijk de situatie. De aanstaande moeder vangt de weeën goed op. Ze vormt een goed team met de verloskundige, dus houd ik mij op de achtergrond. Ze mag gaan persen. Ik trek alvast mijn handschoenen aan en vraag of ze een nat washandje wil. Dat wil ze wel, net als wat drinken.

Het persen gaat snel en na 8 minuten wordt er een mooie zoon geboren. Ik noteer de tijd, zet de pasgeboren baby een mutsje op en geef warme doeken aan de verloskundige. De placenta volgt al snel en de controles van mevrouw zijn goed. Ze heeft weinig bloedverlies, een harde baarmoeder en de hartslag en kleur van de moeder zijn in orde. Ik maak ondertussen foto’s en daarna help ik de moeder met het aanleggen van de baby aan de borst. De kleine jongen weet goed wat hij moet doen en drinkt gretig aan de borst. Daarna is het tijd voor wat drinken voor de ouders. En wat te eten voor de mama. Voordat de kraamvrouw mag douchen, moet ze namelijk eerst wat eten. Anders kan ze flauwvallen!

We laten de ouders even alleen. De verloskundige en ik nemen de bevalling door. Dit overleg is kort en vakkundig, want de verloskundige moet nu een uitgebreide controle van de baby doen. Kan ik de moeder nog even checken of alles goed gaat…

Na de controle van de baby, temperatuur ik het kindje en kleed ik hem aan. Papa mag nu zijn zoon vasthouden. Ondertussen controleert de verloskundige of de kraamvrouw gehecht moet worden. Als dit namelijk het geval is, assisteer ik de verloskundige hierbij. Zo schijn ik bij met een lampje en geef ik gaasjes aan. Dat hechten is toch altijd weer een lastig klusje… De verloskundige kan nu naar huis en ik help haar met haar spullen. De kraamvrouw heeft niet veel bloed verloren en mag nu lekker gaan douchen. Tijdens het douchen blijft ik ALTIJD bij de kraamvrouw! Het kan zo zijn dat ze flauw valt. Ze mag hierdoor dan ook niet te warm douchen. Ik help met afdrogen; dat is best lastig zo direct na een bevalling.

Na het douchen neemt de kraamvrouw even plaats op een stoel, zodat ik het bed kan verschonen. En dan ligt het hele gezin in het schone bed! De grote zus is nu ook wakker en kijkt trots naar haar kleine broertje. Ik ruim de kraamkamer nog even op en bedenk me ondertussen dat ik toch een geweldig beroep heb. Op deze koude winternacht mocht ik getuigen zijn van zoiets bijzonders. Ik wil niets anders meer!