Pabbom mevrouw!

Zoals alle ouders breng ik mijn kind het liefst zo snel mogelijk de algemene omgangsvormen bij. Hallo en doei, alsjeblieft en dank je wel, samen spelen samen delen en ook het woordje pardon. Als je bijvoorbeeld een boertje of een ‘poep’ laat. Tot nu toe is bijna alles vanzelf gegaan. Als papa en mama het zelf ook doen, neemt het kind het automatisch over. Alleen het woordje pardon blijft een lastig iets…

Toen mijn dochter bijna 2 jaar was, kende ze het woordje en gebruikte ze het ook. Het kwam er alleen een beetje lullig uit. Als iemand een boertje liet, hoorden we steevast uit een kant van de kamer: “Homooo!”. De eerste keer dachten we nog dat het een foutje was, maar na een korte ondervraging: ‘Sam, zeg eens pardon?’ kwam er weer ‘Homoooo!’. En dat een keer of vier; het was het wel duidelijk dat ze echt het woord pardon probeerde te zeggen.

Hilariteit alom, maar in het openbaar soms best gênant. In de supermarkt bijvoorbeeld… Sta je net bij de kassa, laat mijn dochter een boertje. Daar komt dan keihard ‘homooo’ achteraan. En maar trots kijken: goed he, mama! Na een tijdje verbasterde het woordje ‘pardon’ van ‘homooo’ naar ‘hamam’. Nog niet helemaal hoe het hoort, maar in ieder geval krijg je geen gekke blikken meer. Nu is ze bijna drie en klinkt het meer als ‘Pabbom’ . Daar kunnen we mee leven!

Vandaag liepen we weer in de supermarkt waar op een gegeven moment een bejaard stel mijn weg versperde. Ik zeg ‘pardon mevrouw, mag ik er even langs?’ En de vrouw ging aan de kant. Dan zegt mijn dochter opeens: ‘mama, zei jij pabbom mevrouw?’
‘Ja’ zeg ik.
‘Liet die mevrouw een poep?’
…
Pardon… het blijft een lastig iets!

Lees ook:
Mama, ik ben jouw baby
Opvoeden is een stuk makkelijker met Rebels&Rules
Delgedrag dochter schuld van moeder?