Grote gruwelzooi! Is het echt waar?
Rust er een oude vloek op het stadje Lamme Griemel? En hebben die ouwe schurk meneer Gom en zijn trouwe metgezel Willem Wilhelmus de Derde er weer iets mee te maken?
Gelukkig zijn er nog onze lievelingshelden Polly, Vrijdag en peperkoekmannetje Alex Tolman…
Oef… zucht van verlichting.
Hou je hoofd en je oogbollen erbij, want in dit boek word je weggezwiept naar het land van de sprekende honden, gekke liedjes en de beste achtervolgingsscène die je ooit hebt gelezen…
“Polly denkt dat de wereld één grote speeltuin is, maar dat is het niet, hoewel zij dat blijft denken.”
Hier gaat het boek over
Polly vindt tijdens het spelen een tas met krachtkristallen. Nou ja, de hond John vond ze en zij vond John. Ze neemt de kristallen mee naar huis en komt erachter dat de kristallen nogal eigenaardig zijn en vreemde krachten bezitten. Zo blijkt haar nachtmerrie niet gewoon een nachtmerrie te zijn, maar is het echt gebeurd. De kristallen willen namelijk graag terug naar waar ze vandaag komen en laten Polly dingen doen die ze niet wil.
De kristallen blijken nodig voor kwaadaardige dingen – ze zijn een paar eeuwen geleden gemaakt om de stad plat te branden – en zorgen ervoor dat zuiver, dappere, oprechte Polly kwaadaardig wordt. Gelukkig maar van korte duur, want er is toch iemand die de stad moet redden.
Recensie
Ik schreef deze recensie samen met mijn zoon Samuël (9). Hij las dit boek als eerste en was heel enthousiast. De quote bovenaan komt van hem. De verschrikkelijke meneer Gom en de krachtkristallen is erg humoristisch. Het bevat prachtige tekeningen en hilarische zelfbedachte woorden. Ik vind het leuk om te lezen hoe goed en kwaad hier een grote rol in spelen en hoe belangrijk het is als je vrienden hebt die je komen helpen.
Ik raad dit boek zeker aan.