‘Mam ik heb woensdag een feestje, kun je een cadeautje kopen’. Dit hoor ik wekelijks. Niet erg, leuk voor ze. Mama vliegt wekelijks naar de stad haalt, snel een cadeautje en ja ik vind cadeautjes bij de Action net zo leuk als bij de hele dure speelgoed winkels. Helemaal als je iedere week een feestje hebt.
‘Vroeger’ kwam ik er mee weg. Nu zijn mijn spruiten 11 jaar en heb ik te maken met een klas vol fashionista’s en stoere dude’s die gruwelijk ad rem en killing zijn met hun oordeel. Mama’s zelf geknutselde, leuk ingepakte, zelf samengestelde cadeautje in een gezellig tasje gaat ‘m niet meer worden.
Zoonlief drukt afgelopen week een kaartje onder m’n neus.’ Vet leuk feestje mam, we gaan een soort water stormbaan doen en op een soort quad rijden echt vet’.
‘Wow leuk man’. Zeg ik enthousiast.
‘Wat wil hij hebben?’ vraag ik met angst en beven.
‘Ow geld. Gewoon 10 euro is goed hoor mam…’
10 euro denk ik. 10 euro…? Ik heb de jarige job hier nog nooit gezien? Ik hoor nooit verhalen over spelen of grappige anekdotes. 10 euro…?! ‘Dat is 22 gulden’ zeg ik veel te hardop en terwijl ik t zeg denk ik wat zeg ik?.
‘Huh? Wat, wat zeg je nou mam? Gulden? we hebben al jaren een euro hoor. En 10 euro is gewoon normaal...’
Ik loop hardop denkend naar de keuken, ‘10 euro’ mompel ik een paar keer? Vroeger…(gatver dit klinkt afgrijselijk)…. vroeger vierde je een feestje thuis, keek je een filmpje, deed je wat gekke spelletjes, namen kinderen allemaal cadeautjes mee en als er geld werd gegeven was het 5 gulden. Als je mazzel had kreeg je zeven gulden vijftig! Dan ging je zwemmen voor 2 gulden 50. Ik kreeg dan een briefje van 5 gulden mee voor een patatje én wat snoep. Nu kom je niet zo ver met 5 euro.
Ik prop 10 euro in een envelop en denk ach, kind blij, zoonlief blij, mama blij. Hiep hiep gefeliciteerd!
Voor andere, persoonlijke, blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>