M. van 4 en ik lopen naar de supermarkt gezellig te kletsen, hand in hand. Opeens zegt M: “ik wil wat in je oor fluisteren mama.” Ik hou mijn oor dicht bij M’s mondje. Tussen alle warme lucht die in mijn oor geblazen wordt hoor ik “Mama, wil jij met mij een prinses worden?”.
“Ja, dat wil ik best, maar wat moet ik daarvoor doen dan?” antwoord ik. “Je moet met mij trouwen mama”, zegt M stralend, “want ik ben al een prinses en dan wordt jij het ook.” Ok, dat wil ik wel.
Ik zeg altijd volmondig ja als één van mijn kinderen met me wil trouwen. Tegen de tijd dat ze echt mogen trouwen denken ze daar ongetwijfeld heel anders over. Ik informeer voor de zekerheid nog wel even wat prinsessen zoal doen. “Prinsessen doen de hele dag niks”, verklaart M.
Mmmm, dat klinkt eigenlijk best heel aantrekkelijk moet ik toegeven, maar ik wil ook nog wel weten wat er dan zo leuk is aan prinses zijn. “Je mag elke dag een hele mooie jurk aan”, zegt M, “en ook hele mooie schoenen. En, prinsessen wonen in een kasteel.“
Ziehier het prinsessenbestaan in een notendop. Niks doen en mooi wezen. “Ik wil heel graag prinses worden met jou, schatje,” zeg ik tegen M.
’s Avonds mag iedereen een pyjama uitkiezen. M. kiest natuurlijk de pyjama met het plaatje van een prinses. “Dit hier is mijn mooiste pyjama. Kijk nou wat een mooie prinses. Deze prinses is echt beeldschoon! Kijk mama, hoe ie zwiert als ik draai?” zegt M. verrukt.
We lezen het verhaaltje van M’s keuze en ik stop de drie kleintjes lekker in. Als laatste ga ik naar M. die ligt te stralen in zijn prinsessen pyjama. Ik geef knuffels en kusjes. Welterusten lieve jongen van me, welterusten lieve prinses!
Voor andere, persoonlijke, blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>