Later, als je puber bent

Met nog een bodempje rode wijn in mijn glas kondig ik mijn bezoek aan naar bed te gaan. Hoewel het nieuwjaarsnacht is, wil ik mijn verstand boven de gezelligheid verkiezen en laat mijn vrienden en partner beneden met de oliebollen, lege flessen champagne, restjes hapjes en overige rommel. Zij mogen het feestje voortzetten zonder mij.

Amper 3 uur slaap verder hoor ik in de verte het geluid waar ik zo van hou, maar even, heel even niet wil horen. Mijn dochter roept op haar hardst, maar oh zo lief naar me. “Máááámmmáááá, máááááááámmmmmmáááááá”. Slechts een uur geleden kroop mijn man pas in bed en ik wil de rust in huis maar even bewaren en pak zo mijn spullen om mijn dochtertje uit bed te halen. Een blik op de klok geeft mij nog minder energie. Het is pas 10 voor half 6. Haar later naar bed doen heeft dus ook geen zin…

Daar zitten we dan, beneden in het donker, met slechts de lampjes van de kerstboom aan. Zelfs de televisie zendt nog geen kinderprogramma’s uit. Verre van dat zelfs. De rommel die ik vannacht achter me heb gelaten is zo goed als verdwenen, maar de gezelligheid ontbreekt nog. Komt dat door het Nieuwjaarsfeestje of door dit belachelijke vroege tijdstip?

Dit enorm vroege tijdstip is geen uitzondering meer.  Sinds enkele weken is mijn dochtertje om kwart over 5 / half 6 wakker. Hoewel ze tot half 7 in haar bed moet blijven om nog enig ritme in ons leven te houden, is zij een uur lang aan het roepen naar haar moeder, die probeert te slapen. Als het te lang duurt huilt ze wat of gaat ze met haar knuffels of pop gooien, in de hoop dat ik ze wel kom redden. Heeft dat ook geen effect, dat roept ze “poep” om zo toch de aandacht te krijgen die ze op dit dramatische tijdstip wil hebben. Poep bleek overigens vals alarm, maar ze had het voor elkaar, ik was er wél uit.

Ze is nog te klein – 19 maanden – om haar te leren klok kijken en de slaaptrainer die ik op internet vond, vind ik ook te prijzig om “even” uit te proberen of ze het snapt. Maar kwart over 5? Dat is toch geen menselijke tijd? Daarnaast is de ochtend extreem lang voor haar, want ik ga haar middag slaap niet vervroegen. Om zo vanaf 11 uur een huilend kind aan mijn lichaam te hebben hangen. Ook hier moeten we nog even een ritme in vinden. Het zal vast een periode zijn, het gaat vanzelf wel over, daar twijfel ik niet aan. Er komt vanzelf een moment dat ze uit gaat slapen, niet haar bed uit wil en ik haar – over zo’n 16 jaar – uit bed moet trommelen. Dan zal ik haar nog eens aan dit moment herinneren!