Structuur

Nadat ik de wasmachine heb aangezet, gluur ik door de kier van de deur naar Sterre, die vredig als een engeltje in haar bedje ligt te slapen. De afgelopen dagen is ze behoorlijk onrustig geweest. De teneergeslagen stemming in huis zal hier vast iets mee te maken hebben, baby’s voelen zoiets feilloos aan. Sterre’s vader is begonnen met werken en is daarnaast drie avonden per week van huis. Zoonlief brengt de herfstvakantie door bij zijn eigen vader en uit het feit dat hij me niet belt, maak ik op dat hij het uitstekend naar zijn zin heeft. Mijn kleine meisje en ik brengen dus het grootste deel van de tijd met ons tweetjes door. Een uitstekende gelegenheid om een hernieuwde dagelijkse routine op te bouwen.

We beginnen de dag met het badje en een flesje pap, waarna Sterre lekker moe is en weer een uurtje of twee slaapt. In die tijd kleed ik mezelf aan en probeer ik zoveel mogelijk huishoudelijke klusjes af te krijgen, want als Sterre eenmaal weer wakker is komt dat er niet meer van. Het voordeel van weinig tijd hebben is wel dat je leert om de tijd die je hebt zo efficiënt mogelijk te gebruiken. Ik ben mezelf aan het aanwennen om minder te dagdromen en mijn aandacht strikt te houden bij wat ik op dat moment aan het doen ben, zodat ik inmiddels met een aantal dingen aanzienlijk sneller klaar ben dan voorheen.

Na de lunch en het tweede flesje gaan we naar buiten voor een boodschap of een wandeling. Daarna leg ik Sterre in de box, waar ze zich traint in de nieuw aangeleerde vaardigheden om zich op haar buik te draaien en haar speeltjes zo ver mogelijk in haar mond te steken zonder over haar nek te gaan. Van slapen komt ’s middags niet veel, het lijkt alsof ze geen minuut wil missen van wat er om haar heen gebeurt. Meestal doet ze één of twee hazenslaapjes van een half uur. Van deze tijd maak ik dankbaar gebruik om zelf even te ontspannen, want ook daar kom ik anders niet aan toe.

Voor het avondeten kies ik maaltijden die snel klaar zijn of weinig voorbereiding vereisen. Pasta met een kant-en-klaar groentepakket en dito saus, een ovenschotel met voorgekookte ingrediënten of een maaltijd uit het vriesvak. Meestal zit ik tijdens het eten in de fauteuil en probeer ik zonder te knoeien het eten in mijn mond te scheppen terwijl ik Sterre de borst geef.

Rond half acht beginnen we aan het avondritueel. Na een uitgebreide knuffelsessie waarbij alle vingertjes en teentjes aan bod komen gaat het pyjamaatje aan (maatje 68, zo schattig!), lees ik net als ’s ochtends en ’s middags een kort verhaaltje voor en zing ik Sterre’s eigen slaapliedje Solla Sollew (voor wie dit niet kent: het komt uit ‘Seussical, the Musical’). Nog een zachte kus op haar voorhoofdje en dan valt Sterre vredig als een engeltje in slaap. Nu heeft mama haar handen weer vrij om de was en de afwas te doen. Tegen de tijd dat mama naar bed gaat, meldt Sterre zich weer voor de volgende voeding. Met mijn kleine meisje aan de borst val ik in slaap, de volgende gebroken nacht tegemoet.