Weet ik veel!

Manlief zal dit mij niet in dank af nemen maar ik introduceer hem toch even. Peter is een man zonder rem, in diverse opties. De bekeuringen liegen er niet om, waaruit blijkt dat hij eerder gas geeft dan de rem in trapt, als deze papa zich inzet voor een sport gaat hij er ook 1000% voor – hij sport dan dagelijks- en kent geen rem en ook is mijn partner een afvalvat. Hoezo? Je kan qua eten altijd alles aan hem kwijt. Hij lust alles, eet alles, en maakt alles op. Een dankbare eter die in het eten óók geen rem kent. Schil je 2 aardappels voor hem is het prima maar schil je er 10 lust hij het ook. Ik heb sinds kort een eigenschap gevonden die hij met zijn dochter deelt. Jasmijn kent namelijk ook geen rem in haar eten.

Ik geef borstvoeding en vul dit soms aan met flesvoeding -ik vind kunstvoeding nou eenmaal niet een juiste woordkeuze- vooral het flesje voor het slapen gaan wordt hier nog wel eens mee gevuld. Ik ben dan minder productief en zij slaapt goed op een gevulde fles. Voordat ik ging kolven had ik geen flauw idee wat ze binnen kreeg en voedde ik op verzoek, maar het was ook wel eens fijn om volgens “schema” te leven of het voeden eens uit handen te geven. Sinds het kolven kon ik een beetje inschatten wat ze zou drinken.
Uit één borst haal ik gemiddeld 100 ml. Ze dronk dit met gemak op, maar was tevreden. Volgens het voedingsboekje mocht ze meer hebben, waardoor ik in totaal 160 ml aan haar gaf. Eveneens gaat dit met gemak op, maar ze blijft tevreden. Geef ik haar 125 omdat ik op dat moment “net genoeg” heb, vind ze het ook goed. Het is precies haar vader, zet het voor en ze eet/drinkt het, of het nu gaat om die ene aardappel of om 10 stuks.

We besloten vorige week over te stappen op een andere fles. Volgens internet -wie anders!- zou deze fles goed zijn tegen de krampjes, en gezien Jasmijntje regelmatig na de voeding verstijft van de pijn was ik wel in voor deze fles. Achteraf gezien had ik er misschien beter één kunnen proberen, maar in mijn enthousiasme – ik leer het maar niet af –  kocht ik er maar gelijk 2.

Maar na een dag begon de ellende; mevrouw dronk in hele korte tijd haar fles leeg. En had niet meer dan 7 minuten nodig voor een fles van 165. Eenmaal leeg zette deze dame het op een krijsen – wat volgens mij alleen maar meiden met dat volume kunnen presteren – en werd pas weer stil na een nieuwe fles of borst. Wat was dit nu?

Het lag vast aan de speen, was het gat te groot? Kreeg ze té veel binnen? Ik ben naar de drogist gegaan, om me te laten adviseren. Ik twijfelde al of ze kundig genoeg waren. Ooit vroeg een grietje aan mij: “Mevrouw bent u bekend met deze medicatie? Ik antwoordde: “Nee eigenlijk niet” in de veronderstelling dat deze meid me even zou informeren. Het tegendeel was waar. “Dan moet u de bijsluiter even lezen, mevrouw” was haar simpele antwoord. Tjah ik ben blond, maar die conclusie kon ik zelf ook wel trekken.

Hoe dan ook -ik wijk af van mijn verhaal –  Ik heb maar direct hulp gevraagd aan de dame die mij het meeste vertrouwen gaf iets te weten over spenen, flessen en gulzige kinderen. Foute gok want ook zij kwam er niet uit. De 1,2,3 speen zou een oplossing kunnen zijn, met een heel klein gaatje op 1. Het proberen waard, dacht ik, een wanhopige, onzekere moeder.

Speen uitgekookt, verwisseld en geprobeerd. Zonder succes. De fles was wederom binnen een paar minuten hartstikke leeg, en wederom was ons prinsesje niet tevreden. Internet leerde mij al dat kleintjes minimaal 15 minuten moeten drinken willen ze een voldaan gevoel hebben,  ik had nog de helft aan tijd over. Na wat google werk zou de dentall speen dé juiste moeten zijn.

Inmiddels was ik terug gegaan naar de “oude” fles die haar wel weer 20 minuten liet drinken. De krampjes proberen we voorlopig dan maar te bestrijden met een ander goedje.

We zijn naar een babyspeciaal zaak gegaan, om daar te vragen naar de dentall speen. Echter zij deze verkoopster dat ik al de kleinste speen had. En om het voor mij nóg moeilijker te maken, was de fles waar ze momenteel weer uit dronk juist met een groter gat. Huh? Snap jij het nog? Ik niet meer! Kort samen gevat dronk mijn dochter dus langzamer uit een de fles waarvan het gat groter was, dan de fles met het kleine gat. Terwijl ik juist had begrepen dat het andersom moest zijn, weet ik veel!

Voorlopig blijven we weer gewoon bij de oude fles, en is mijn dochtertje weer op en top tevreden. Ze heeft weer genoeg aan wat we haar geven, lacht weer na de voedingen – krampjes uitgezonderd- en maakt ook haar moeder weer blij! Ik heb weer iets om aan mijn handleiding toe te voegen!