De glimlach van een kind

Van gelukkig en verliefd koppel naar alleenstaande moeder met 2 kids. Om redenen die ik niet nader zal benoemen hebben mijn partner en ik besloten uit elkaar te gaan. Radicaal, zeker als je bedenkt dat we nog geen half jaar geleden samen een kind op de wereld hebben gezet. De komst van zo’n klein hummeltje zet in één klap je hele keurig georganiseerde leven op zijn kop en dat vereist een hoop geduld en aanpassingsvermogen van elkaar. Naar nu blijkt was onze relatie daar niet tegen bestand.

Voor mij betekent dit niet alleen het verlies van mijn partner, het betekent ook dat ik op stel en sprong op zoek moet naar dagopvang voor Sterre. We hadden met elkaar de afspraak gemaakt dat ik zou gaan werken en dat J. de dagelijkse zorg voor Sterre op zich zou nemen. Nu we uit elkaar gaan heeft J. een fulltime baan aanvaard om wat extra geld bij elkaar te verdienen waarmee hij straks de inrichting van zijn eigen woning kan bekostigen. Aangezien ik zelf een sollicitatieplicht heb en geen werk mag weigeren, moet ik dus zo snel mogelijk andere opvang regelen. Momenteel ben ik in onderhandeling met een gastouderbureau dat Sterre waarschijnlijk wel op korte termijn kan plaatsen. Voor het invullen van allerlei formulieren en het regelen van diverse zaken die ik in de huidige chaos ongetwijfeld over het hoofd zie, heb ik de hulp ingeroepen van het maatschappelijk werk. Het belangrijkste is dat met betrekking tot Sterre alles zo goed mogelijk wordt geregeld en dat er duidelijke afspraken worden vastgelegd. Het is niet zo dat haar vader helemaal uit haar leven verdwijnt. We zullen de zorg voor haar alleen anders moeten verdelen.

Tja en dan heb ik nog een autistische zoon van 13 rondlopen die nu voor het tweede jaar de brugklas doet. Ook voor hem moet er de komende periode van alles geregeld worden. Op school worden momenteel diverse formulieren in orde gemaakt voor het aanvragen van een rugzakje. Of deze daadwerkelijk zal worden toegekend valt nog te bezien, maar het is alleszins de moeite waard om te proberen. Verder staan we op de wachtlijst voor hometraining, waarbij een in autisme gespecialiseerde therapeut met ons mee komt kijken hoe we thuis alles zo kunnen organiseren dat het voor ons allebei werkbaar is.

Het is trouwens prachtig om te zien hoe Sterre op haar broer reageert. Hij hoeft haar maar aan te kijken en er verschijnt er een brede lach op haar kleine gezichtje. Hij speelt graag met haar en geeft haar af en toe het flesje. Behalve dat het wonderen doet voor zijn zelfvertrouwen is het ook gewoon ontzettend leuk om die twee samen te zien. Er  wordt wel gezegd dat de glimlach van een kind je alle ellende doet vergeten. Ik kan jullie vertellen: de glimlach van die twee maakt alles de moeite waard.