TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Sinds ik Netflix heb, ben ik helemaal verslingerd aan een serie die “Lie to me” heet, “Lieg tegen me”. ’s Avonds, wanneer de kinderen in bed liggen (en er nog verschillende keren uit gekomen zijn en weer terug in bed gelegd zijn….), ben ik soms te moe om nog te werken of om een boek te lezen. Dan wil ik vooral vroeg naar bed, maar is half 9 nog nèt te vroeg. Een film kijken is dan weer niet handig, want dan ben je zo anderhalf uur verder. Dus ging ik tussen de series op Netflix kijken of ik wat leuks zag waarbij ik even kon ontspannen. Het werd de pilotaflevering van “Lie to Me”. Dat was niet zo’n beste keuze, want na de eerste aflevering wilde ik toch eigenlijk ook de tweede wel zien, en toen werd het toch nog laat….
“Lie to me” is een Amerikaanse televisieserie (van televisiezender FOX) die kennelijk ook al in Nederland uitgezonden is geweest. Ik had er nog nooit van gehoord en was erg verrast door het prima acteerwerk, de verhalen die goed in elkaar steken en doordat ik me er niet aan irriteerde dat ook het privé leven van de hoofdpersonen aandacht kreeg in de serie. Meestal vind ik dat behoorlijk storen, maar bij deze serie voegt het echt iets toe, met name wat er privé met hoofdpersonage Cal Lightman gebeurt. Misschien speelt hierbij ook mee dat alle spelers die een vaste rol hebben in de serie, zoals Emily, de dochter van de hoofdpersoon, ook prima acteren.
De serie gaat over een bedrijf, The Lightman Group, wat gerund wordt door Cal Lightman en zijn zakenpartner Gillian Foster. Daarnaast zijn er een aantal vaste medewerkers en het bedrijf is er in gespecialiseerd om de waarheid boven tafel te krijgen. In iedere aflevering wordt hun hulp ingeroepen bij een ander “probleem”, het onderzoeken van een bedrijfsongeval, een moord, een drugszaak of nog andere zaken, maar wat het probleem ook is, zij moeten proberen door het ‘lezen’ van gezichten en lichaamstaal de waarheid te ontdekken.
Dit doen zij door middel van zogenaamde micro-expressies. En deze worden dan ook getoond en uitgelegd en dat maakt deze serie zo bijzonder. Het is niet alleen het oplossen van een bepaalde zaak, het is ook de manier waardoor je zelf naar anderen gaat kijken, wanneer je leert dat bepaalde gezichtsuitdrukkingen of gebaren universeel zijn. Erg interessant! Enige nadeel van deze serie is dat er geen nieuwe afleveringen meer van gemaakt worden, verder is hij echt aan te raden!
Wat niet handig was, is dat mijn oudste zoon ook een aantal afleveringen samen met mij heeft bekeken en nu mensen om zich heen observeert en dingen roept als “je zit aan je neus, dus je liegt”. Hier moet ik het met hem nog een keer over hebben 😉
