TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Het komt gelukkig niet heel veel voor dat een kraamvrouw terecht komt in een post partum depressie, maar als dat gebeurt is het voor de kraamverzorgster wel anders werken. Er zijn verschillende redenen waarom een kraamvrouw zo’n depressie krijgt.
Mijn kraamvrouw had een zeer zware bevalling gehad,door de kiwi (een vriendelijkere variant van de vacuümpomp) had ze behoorlijk wat hechtingen gekregen (bij een kunst verlossing krijgt de vrouw een episiotomie (een knip). Omdat haar dochter een lage apgar score had (na de bevalling krijgt de baby een cijfer voor z’n algehele conditie een 0 is het laagst en een 10 het hoogst ) werd ze opgenomen op de kinderafdeling. Mijn kraamvrouw lag op de kraamafdeling en moest zonder begeleiding naar haar toe. Ze moest zelf haar bed hoog en laag zetten en er vroeg niemand naar haar bevalling. Ze voelde zich vooral in de avond (als haar man naar huis moest) zeer eenzaam haar bevalling speelde zich als een film af in haar hoofd. Ze kon er niet van slapen en dit duurde vier dagen.
Thuis kon ze de rust ook niet vinden. Ze was oververmoeid, gelukkig was ze open tegen mij en kon er actie ondernomen worden.
De verloskundige wilde de huisarts ook inschakelen omdat de kraamvrouw medicatie nodig had om te gaan slapen (dat mag de verloskundige niet voorschrijven ),ook werd oma ingeschakeld zij kwam voor de nacht en zorgde dan voor het kleine meisje (de kraamheer ging (ook in overleg)werken zodat hij wat afleiding had en er ’s middags en ’s avonds helemaal kon zijn voor zijn vrouw Voor een man is dit ook een hele moeilijke periode. Je kijkt samen uit naar de komst van je kindje en dan krijgt je vrouw een depressie en herken je haar niet meer terug. Ze wilt niet voor de baby zorgen en zegt dingen die ze anders nooit zou zeggen. Dit is natuurlijk niet bij ieder vrouw zo. Ook een depressie is er in verschillende varianten.
Ook van mij werd er meer gevraagd. Ik maakte langere dagen (9 uur per dag ) en dat 10 dagen lang die werden gevuld met veel rust brengen in het gezin, de kraamvrouw stapje voor stapje laten wennen aan haar dochter en met haar praten (dit vreet energie). We hadden met vader en oma een heel schema opgesteld. De eerste dagen bleef ze niet alleen daarna bouwde wij het af ik ging mee boodschappen doen en bakte ze zelfs appeltaart. Met hele kleine stapjes ging ze vooruit. Wat mijn kraamvrouw erg goed deed was het nabootsen van de bevalling(maar dan zonder weeën en persen).
Ik doe de baby in bad en laat de kraamvrouw liggen op bed, ik haal de baby uit bad en leg de baby bloot op de buik van mama, hydrofiele luier over de baby celstof matje er over en een mutsje en dan laat ik ze een tijdje alleen. Ze begon hier bij te huilen en zei dat ze wel van haar dochter hield en voor haar wilde zorgen.
Gelukkig kreeg mijn kraamvrouw niet de echte post partum depressie, maar balanceerde ze wel op het randje. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en is deze mama dolgelukkig met haar dochter .
