De rancuneuze automobilist [persoonlijke blog]

Ligt het aan mij of wordt de gemiddelde automobilist egoïstischer en hatelijker naarmate het weer verslechterd? Het laatste jaar lijkt er een toenemende afkeer voor fietsers te zijn, waar met name afgelopen zomer veel over te doen is geweest in de media. De fietsers zou asociaal en (hoe verrassend!) egoïstisch zijn. In deze donkere maand december lijkt de ‘haat’ alleen maar verder toe te nemen; de fietser wordt het niet gegund om een klein stukje wegdek te gebruiken, zelfs niet terwijl de regen met bakken vol tegelijk naar beneden komt en de automobilist zelf droog en relatief veilig in zijn warme voertuig zit. Hoe kan het toch dat de persoon die zich het minst zorgen hoeft te maken over zijn veiligheid zich het meest druk maakt over op tijd komen?!

Nu de dagen korter worden, de ochtenden en namiddagen donkerder blijven lijkt het alsof de zelfzuchtige, rancuneuze automobilist ontwaakt en haar gezicht op afschuwelijke manieren laat zien. Zij lijkt kwaad op het weer, op het grote onrecht dat haar wordt aangedaan in de vorm van lange files en tijdsdruk, maar vooral op de fietser die veel te langzaam gaat en haar tijd doet versmelten met het regenwater. De automobilist lijkt vooral het alleenrecht te hebben op tijdsbesparing en schroomt niet de tijd te stelen van een ander. Vooral de fietser moet het nog meer ontgelden dan normaal en dat terwijl zij niet voor niets de zwakkere verkeersdeelnemer wordt genoemd.

Goed zichtbaar licht voeren? Een reflecterend hesje dragen? Licht op je helm en zelfs lampjes in je wielen? Het maakt allemaal niets uit. Als de automobilist een missie heeft ben je als fietser nergens. Chagrijnig en scheldend zit je op de fiets wanneer iemand het leuk vindt je de weg af te snijden of je simpelweg negeert bij een oversteekplaats waar jij voorrang hebt. Het is alsof ze met voorbedachte rade je leven in de waagschaal willen leggen door nog even extra gas te geven. Stel je voor dat ze te laat thuiskomen! Dat de fietser ook graag veilig en heelhuids thuiskomt is van ondergeschikt belang.

Bestaan er dan helemaal geen attente automobilisten? Jazeker wel, maar ze zijn zeldzaam! Het zijn de reddende engelen die je voor laten gaan, de automobilisten die zich even niet laten leiden door de eeuwig tikkende klok. Het zijn de mensen die in de stromende regen een glimlach op je gezicht toveren, simpelweg door even niet egoïstisch te zijn. Nee, de regen stopt niet met neerdalen en nee het wordt er ook niet direct beter van op de weg, maar de wetenschap dat er toch nog mensen bestaan die niet egoïstisch en kwaadaardig zijn is een prettig idee. Dat die mensen waarschijnlijk zelf fietsers zijn maakt niet uit. Dat zij de ontberingen kennen ook niet. Wat telt is dat ze weten hoe weerloos je kunt zijn en die kwetsbaarheid verminderen door juíst te stoppen en je voor te laten gaan. Het zijn die mensen die, waar de regen met bakken vol tegelijk naar beneden komt, voor heel even de zon laten stralen door onbaatzuchtig en vriendelijk te zijn.