Mijn missed abortion [persoonlijk verhaal]

Onlangs kwam de term “missed abortion” in het nieuws. Ik had die term nog nooit gehoord, ook de Nederlandse versie ervan niet. In het Nederlands wordt gesproken over verborgen miskraam. Maar nu ik er meer over lees, weet ik dat ook ik een verborgen miskraam heb gehad en ik denk dat veel vrouwen een missed abortion gehad hebben, zonder dat ze weten dat het zo heet.

Mijn verhaal over mijn missed abortion

Vanaf nu ga ik het niet meer hebben over missed abortion, maar de Nederlandse term gebruiken. Ik vind abortion toch te veel lijken op abortus, en mijn associatie is dan dat er sprake was van een keuze. Ik vind het woord miskraam trouwens ook moeilijk, ik heb het zelf meestal over “zwangerschap die niet door ging”.

De zwangerschap die niet door ging

Ik was zwanger en voelde me zwanger. Was zelfs de hele keuken aan het schoonmaken, wat ik zonder de zwangerschapshormonen echt niet spontaan gedaan zou hebben. Verder al zwangerschapskenmerken zoals pijnlijke borsten etc. Bij bloedonderzoek bleek dat ik zwanger was en ik was enorm blij. Bij een later bloedonderzoek bleken er minder zwangerschapshormonen in het bloed te zijn. Ik voelde me nog steeds zwanger maar bij een derde bloedonderzoek waren de zwangerschapshormonen bijna verdwenen. Ik heb geen miskraam gehad zoals ik me dat voorstel: met veel krampen en bloed etc, maar het vruchtje is op de een of andere manier verdwenen. Op de echo was ze niet meer te zien. Het voelt alsof ze in me is “opgelost” en daardoor nog altijd bij me is.

Geen kloppend hartje

Deze ervaring was een paar jaar later en ik weet nu dat het een missed abortion was. Ik was zwanger en heel erg gelukkig. In het bloed was een overduidelijke zwangerschap te zien en ik heb ook een positieve zwangerschapstest thuis gedaan. Toen het zover was dat ik een echo kreeg om te kijken naar een of meer kloppende hartjes, klopte er echter helemaal geen hartje meer… Ik was daar totaal niet op voorbereid omdat ik helemaal niet gevoeld had dat de zwangerschap gestopt was. Het heeft ook lang geduurd voor de daadwerkelijke miskraam kwam, met bloed, krampen en veel verdriet. Ik denk dat ik het kindje zo graag bij me wilde houden dat dat de miskraam tegen hield. Met deze verborgen miskraam heb ik erg veel moeite gehad. Ik heb nog de rompertjes en het niet-gegraveerde schakeltje voor aan mijn armband. Maar het is niet een onderwerp van gesprek, mensen in mijn omgeving weten het niet eens, vandaar dat ik onder een andere naam schrijf.

Verborgen miskraam

Wat voor afgebroken zwangerschap je ook hebt gehad, het lijkt me dat het altijd een verdrietige en moeilijke ervaring was. Na mijn verborgen miskraam heb ik uiteindelijk hulp gezocht omdat het me niet lukte het zelf te verwerken. Ik heb een aantal gesprekken gehad met een psychologe die het heel erg goed begreep en dat heeft mij geholpen. Voor mij tellen deze twee zwangerschappen mee in mijn leven en ik denk er nog regelmatig aan. Mocht je behoefte hebben om te praten, neem dan contact op met je verloskundigepraktijk of huisarts.