Het geluk van Lou [recensie]

Het geluk van Lou is een boek vol champagne, liefdesaffaires, muziek en Bretonse gerechten! Lou was een geliefde bewoonster van het kleine eiland Île de Groix, Bretagne. Lou met haar obsessies, (“Champagne, alsjeblieft, maar alleen Mercier!’) en haar eigenaardigheden. Ze kookte belabberd, maar met veel liefde, was hartelijk en altijd vrolijk. Maar nu is Lou dood en dreigt haar gezin uiteen te vallen. In haar testament vraagt ze haar man Jo haar laatste wens te vervullen: hij moet de relatie met hun volwassen kinderen Cyrian en Sarah herstellen. Pas wanneer hij daarin geslaagd is mag hij Lou’s laatste brief lezen, die ze uiteraard heeft verzegeld in een champagnefles. Een fles die het leven van de hele familie verandert.

Recensie
Het boek Het geluk van Lou speelt zich grotendeels af in Groix, een eiland voor de kust van Bretagne, met kleine maar hechte groep ‘eilanders’. De liefde voor dit eiland is door het hele boek heen voelbaar en daardoor ga je er zelf ook om geven. Prachtige natuur en prachtige mensen. Mooi ook hoe zo’n besloten omgeving niet alleen uitnodigt tot elkaar helpen, maar ook tot het organiseren van allerlei gezamenlijke activiteiten. Voordat het boek zelf begint, gaat het al over Groix:

Het geluk van Lou begint erg direct: de vrouw van Jo, Lou, is overleden en haar man deelt zijn gedachten bij het afscheid:

Hierdoor maken we meteen kennis met zijn directe familie:

• dochter Sarah, die een lichamelijke handicap heeft waardoor haar vriend haar in de steek liet en zij het vertrouwen in een langdurige relatie heeft verloren;
• zoon Cyrian, die in Parijs woont, getrouwd is met Albane en een buitenechtelijke relatie heeft;
• kleindochter Charlotte, dochter van Cyrian en Albane;
• kleindochter Pomme, dochter van Cyrian en Maëlle, een ‘eilandse’ die niet met Cyrian mee wilde naar Parijs waarna hij met Albane getrouwd is.

Er zijn nog een aantal andere personages in het boek, die regelmatig terugkomen, maar het boek wordt voor het grootste deel afwisselend door bovenstaande personen ‘verteld’ en ook Lou zelf komt ‘vanwaar zij is’ aan het woord.

Sowieso draait het boek om Lou, om het gemis nadat ze is overleden en over de nalatenschap: een brief die Lou pas mag openen wanneer hij een opdracht vervuld: het geluk waarborgen van hun kinderen. Maar door de manier waarop Lou het in haar testament verwoord heeft, denken haar kinderen dat hun vader hun moeder ontrouw is geweest en met name Cyrian wil niets meer van hem weten.

Jo was zich niet eens bewust dat zijn kinderen wellicht niet gelukkig zouden zijn en gaat op onderzoek uit. Tegelijkertijd worstelt hij met zijn eigen verdriet. Hoe hij met dat laatste om gaat, vind ik niet altijd even passend bij de manier waarop Jo omschreven wordt, maar gaandeweg het boek, raakte ik toch steeds meer geïntrigeerd. En uiteindelijk kon ik het boek niet meer neerleggen!

Wat een mooie ontwikkelingen, zowel van de verhalen als van de personages. En heel beeldend beschreven. Ik ben zelf geen ´beelddenker´, maar kreeg echt een indruk van het eiland Groix. Het geluk van Lou is een fijn boek, heerlijk om te lezen en als bonus vind je nog een paar eiland-gerechten achterin het boek. Kortom: aanrader!

Het geluk van Lou – Lorraine Fouchet
Paperback, 336 pagina’s, uitgeverij Nieuw Amsterdam
Bestel dit boek hier >>>>