Onderhuids [recensie]

Acker’s Gap, West-Virginia is een stadje zonder vooruitzichten: geen banen, geen hoop, geen toekomst. Toch is dit de plek waar Bell Elkins een baan heeft aangenomen als openbare aanklager. Haar zeventienjarige dochter Carla is het nog steeds niet eens met die beslissing – ze mist haar vriendinnen en vader die in Washington, D.C. zijn achtergebleven. De relatie tussen moeder en dochter is dan ook ernstig bekoeld.
Op een dag worden drie oude mannen voor Carla’s ogen worden neergeschoten. Een schijnbaar zinloze explosie van geweld, die Acker’s Gap verbijsterd achterlaat. Niemand weet wie de schutter is, en de verschillende getuigenverklaringen spreken elkaar tegen. Waren de slachtoffers gewoon op de verkeerde plek? Had het iets te maken met de drugsoorlog die ondergronds broeit? Of waren de drie mannen een doelwit?
Hoewel Carla tegen de politie en haar moeder volhoudt dat ze niet weet wie de schutter is, blijft er een detail door haar hoofd spoken. Impulsief besluit ze zélf de dader te vinden, maar daarmee zet ze onbedoeld haar leven op het spel. Kan Bell haar dochter redden van haar eigen keuzes en de moordenaar vinden voor het te laat is?

Recensie
Onderhuids is het eerste boek dat Julia Keller heeft geschreven, wat mij betreft een uiterst geslaagd exemplaar.

Belfa Elkins, door iedereen aangesproken met Bell, is openbaar aanklager in Acker’s Gap in West-Virginia. Ze is hier geboren en opgegroeid, maar heeft een aantal jaren in Washingtons gewoond. Uiteindelijk is ze teruggegaan, om een rol van betekenis te kunnen spelen in de omgeving van haar jeugd. Zo strijdt ze verbeten tegen drugs en medicijnen, waar (vooral) veel jongeren in deze deprimerende omgeving aan verslaafd zijn.

In Onderhuids werkt Bell aan een complexe zaak van een verstandelijk gehandicapte man die een jongen van zes vermoord zou hebben. Dan worden op een zaterdagochtend drie oude mannen in het plaatselijke café gedood. Onbegrijpelijk en onverklaarbaar, zo lijkt het. En tot overmaat van ramp is Carla, de dochter van Bell op dat moment ook aanwezig in het café.

Ondertussen speelt ook in Bell’s privéleven het nodige. Dochter Carla is flink aan het puberen en besluit, na de drievoudige moord, terug te gaan naar Washington om bij haar vader te gaan wonen. Het verleden van Bell dringt zich ook steeds meer aan haar op, omdat haar zus na een gevangenisstraf van bijna dertig jaar binnenkort vrij lijkt te komen. En poeh, wat een heftig verleden is dat!

Kortom, veel verschillende verhaallijnen in Onderhuids, die soms wel en soms ook totaal niets met elkaar te maken hebben. In het boek wordt heel mooi geschreven dat in West-Virginia een uitgebreid netwerk is, waardoor iedereen elkaar kent of in zekere mate verwant is. Dat geldt ook voor de verhaalllijnen in het boek. Onderhuids is niet zo complex dat je na 100 bladzijden de draad helemaal kwijt bent, maar complex genoeg om maar door te willen lezen!

Onderhuids is vlot geschreven en leest erg prettig. Als je het een paar dagen hebt laten liggen, omdat je echt geen tijd had om te lezen, moet je misschien weer even in de namen komen maar dat lukt gelukkig snel. Deze vele nuances en de verschillende verhaallijnen maken het verhaal interessant en onderhoudend. Zeker het verleden van Bell en haar zus Shirley maken nieuwsgierig en vormen een meer dan overtuigende verklaring voor het feit dat Bell Washington wilde verlaten om zich weer te begraven in Acker’s Gap. Tot het eind blijft het spannend wat het antwoord is op de vraag waarom de drie oude mannen zijn vermoord. Omdat het persoonlijke leven van Bell op de achtergrond zo’n belangrijke rol speelt, is het niet erg dat na deze ontknoping het boek nog niet uit is.

Onderhuids wordt niet alleen geschreven vanuit het perspectief van Bell, maar ook vanuit dat van haar dochter Carla en de moordenaar. Zeer belangrijke personen zijn ook Nick, de sheriff (en met die omschrijving doe ik hem echt tekort) en Bell’s beste vrienden in Acker’s Gap Ruthie en haar man Tom.

Onderhuids wordt voor mij echter gedragen door Bell, die ik een zeer sympathieke persoonlijkheid. Ze is niet een kille jurist of een zakelijke dame die de misdaad bestrijdt. Ze is een echte vrouw, intelligent en gedreven, die haar tijd moet verdelen en balanceert op het smalle koord tussen werk en privé. Ze is een vrouw die vaak het gevoel moet hebben te falen bij haar puber omdat ze moet werken, die vaak het idee heeft haar werk net niet die aandacht te geven die moet omdat ze haar dochter moet opvangen. Dit maakt haar een mens. Dat ze niet ongenuanceerd oordeelt, maar laat voortdurend haar gevoel en instinct spreken, maar haar sympathiek. Bell is een vrouw met wie je vriendinnen wilt worden. Gelukkig heeft Julia Keller nog een boek over haar geschreven. En hopelijk volgen er nog veel meer.

Onderhuids – Julia Keller
Thriller, paperback, 416 pagina’s, Uitgeverij De Fontein
Bestel dit boek hier >>>>