Zou jij dat doen? Deel 1: je kind chippen

Bij de prachtige reclame van MediaMarkt kreeg ik ineens het idee voor een serie “Zou jij dat doen”? Hierbij dus deel 1: Je kind chippen, zou jij dat doen?

Bij MediaMarkt is er een reclame voor een “Easy Chipper”, met als omschrijving: Met de RFID S4 van Easy Chipper hoef je je nooit meer af te vragen waar je kind zich bevindt. Door je kind van de Tag & Trace-microchip te voorzien is de lokatie van je kind voortaan real-time tot op enkele meters nauwkeurig te bepalen. De lokatie bekijk je via de bijbehorende app op je smartphone. Dit Easy Chipper-systeem maakt gebruik van nanotechnologie waardoor de chip uiterst klein is gebleven. De Tag & Trace-microchip laat zich zodoende vrijwel pijnloos onder de huid van je kind aanbrengen. Door de onderhuidse plaatsing is de chip onzichtbaar en voorkom je dat de chip ontdekt en door onbekenden verwijderd wordt. Met de RFID S4 kan je je kind weer met een gerust hart over straat laten gaan. Geleverd inclusief duidelijke handleiding en 3 voorgeladen Tag & Trace-microchips voor eenvoudige implantatie.

MediaMarkt, ik ben toch niet gek? Uiteraard is het duidelijk dat het hier om een één-april grap gaat, maar bij mij kwam wel de vraag op: “Wat zou ik doen wanneer er de mogelijkheid was om mijn kinderen te laten chippen”. En eerlijk gezegd neig ik ernaar om te denken dat ik het zou laten doen. Uiteraard door een instantie zoals de GGD of zo. En uiteraard alleen maar wanneer niet iedereen toegang heeft tot de gegevens.

Nadelen:

• verlies van privacy van je kind. Om die reden zou een chip alleen maar mogen werken tot een bepaalde maximum-leeftijd van een kind. 16 jaar? 18 jaar?
• mogelijkheid van gebruik door derden. Dit risico zou ondervangen moeten zijn voordat ik ertoe zou besluiten
• gebruik door ouders om verkeerde redenen

Voordelen:

• altijd je kind kunnen vinden in geval van nood. Dit is voor mij de hoofdreden om er over na te denken. Wanneer je je kind kwijtraakt op een overvol strand of in een winkel en niet snel kunt terugvinden (mij gelukkig niet gebeurd toen ze klein waren), kun je hem/haar direct traceren. Wanneer je kind door iemand anders wordt meegenomen, weet je waar hij of zij gevonden kan worden. Wanneer je kind niet op school aankomt, kun je zien of hij/zij spijbelt of dat er iets anders aan de hand is

Ik vind het boeiend om hierover na te denken. Hopelijk willen jullie je mening hierover delen, op Facebook of via redactie@trotsemoeders.nl. Ik ben erg benieuwd naar wat jullie zouden doen!