Het kleine meisje dat een wolk had ingeslikt

Providence Dupois ontmoet in een ziekenhuis in Marrakech de zevenjarige Zahera, die daar al sinds haar geboorte woont. Zahera is een wees en lijdt aan de ongeneeslijke taaislijmziekte. Tussen het meisje en de jonge vrouw groeit een onbreekbare band en als Providence weer vertrekt, belooft ze Zahera dat ze zal terugkomen om haar te adopteren en mee te nemen naar Parijs.

Providence is vastbesloten om woord te houden. Als op de dag dat ze naar Marokko zal vliegen een IJslandse vulkaan uitbarst die al het vliegverkeer in Europa platlegt, gaat ze wanhopig op zoek naar andere middelen van vervoer. Ze komt terecht in een klooster, waar de monniken beweren dat ze haar kunnen leren vliegen: niet met een vliegtuig, maar zelf, met haar armen, door de kracht van haar liefde. Hoe krachtiger de liefde, hoe eerder en beter ze kan vliegen. Providence gebruikt haar diepe liefde voor Zahera als motor om de bijna 1500 kilometer naar het meisje te overbruggen. Maar is ze nog op tijd…?

Recensie
Het boek ziet er prachtig verzorgd uit. De achterflap is zo gemaakt dat hij precies teruggevouwen kan worden over de pagina’s heen. Dan lees je dus aan de ‘gewone’ zijkant de titel en de naam van de auteur (Romain Puértolas) en aan de andere kant “Ik kom je halen”.

Het kleine meisje dat een wolk had ingeslikt is Zahera. Ze is al sinds haar geboorte, waarna haar moeder overleed, in een ziekenhuis in Marokko waar ze liefdevol verzorgd wordt. Ze heeft taaislijmziekte wat voor haar voelt alsof ze ‘een wolk heeft ingeslikt’, prachtig beeld voor zo’n vreselijke ziekte.

In het ziekenhuis ontmoet ze Providence, een Franse postbode die met een acute blindedarmontsteking in het ziekenhuis belandt. Er ontstaat direct een bijzondere band tussen de twee en Providence gaat het meisje met grote regelmaat bezoeken en leert haar, onder andere via internet, dat de wereld veel groter is dan het ziekenhuis.

De groeiende liefde tussen deze twee mensen wordt prachtig verteld en uit die liefde ontstaat het verlangen om bij elkaar te zijn. Providence besluit om Zahera te adopteren en mee te nemen naar Parijs, waar ook betere behandelingen mogelijk zijn.

En met dat verhaal begint het boek. Een luchtverkeersleider zit bij een kapper en vertelt het verhaal van Providence. Hoe haar vliegtuig niet kon opstijgen vanwege een vulkaanuitbarsting in IJsland. Hoe Zahera zo teleurgesteld was, dat haar mama haar niet kwam halen, dat ze een hele erge aanval kreeg en in coma gehouden moest worden. Hoe Providence alles op alles zette om zelf te leren vliegen en uiteindelijk toch richting Marrakesh vloog, op eigen kracht.

Of het haar lukt, moet je zelf maar lezen, en dan kom je er ook achter waarom de luchtverkeersleider het verhaal aan de kapper vertelt. Ik kan je wel verklappen dat het geen einde is wat ik had verwacht. Het laatste deel van het boek is ook duidelijk anders van toon, veel ingetogener, veel minder humor.

In het begin van het boek heb ik me enorm vermaakt met de schitterende zinnen, fantasie, beeldspraak, absurde situaties, uitweidingen over onderwerpen die niets met het boek te maken hadden. Kortom, met de humor die op zo’n heerlijke, vanzelfsprekende manier in iedere zin, ieder onderwerp, verweven was, dat het nooit ’to much’ werd, althans niet voor mij. Je moet wel mee willen gaan in een verhaal waarin een vrouwelijke postbode zich gaat wenden tot monniken in de Tibetaanse tempel van de Deemoedige Orde der Breisprinkhanen om te leren vliegen.

Laat je gewoon meevoeren in het verhaal, in de humor, in de liefde, in de absurditeiten en vlieg mee met Providence die je zo graag gunt dat ze Zahera mee terug kan nemen naar Parijs, om er samen gelukkig te zijn. En gelukkig heb je ook nog je eigen fantasie, of die van de kapper, wanneer het einde van het boek je niet bevalt!

Het kleine meisje dat een wolk had ingeslikt – Romain Puértolas
Paperback met flappen, 256 pagina’s, uitgeverij Boekerij
Bestel dit boek hier >>>>