Huismus

Mijn man noemt mij altijd een huismus. Ik vind het namelijk heerlijk om lekker thuis te blijven. Een boek lezen of met zijn allen een filmpje kijken. Of spelletje doen! Lekker thuis koken en gezellig natafelen. Met een glaasje wijn bij de houtkachel zitten of BBQ-en in de tuin. Ja, ik geniet van de avonden en weekenden dat we niets hoeven en thuis blijven.

Mijn man zit wat anders in elkaar. Hij wil er op uit. Naar buiten, iets doen. Of hij gewoon niet stil kan zitten of als kind al gewend was om altijd buitenshuis in de weer te zijn. Ik weet het niet. Hij geniet van activiteiten en dagjes weg. Het is niet zo dat hij thuis zich niet gelukkig voelt. Maar wel als wat verloren uurtjes waar je dan niet op avontuur bent geweest, iets van de wereld hebt meegekregen of genoten hebt van bijvoorbeeld een dierentuin of pretpark.

Het grappige is, is dat je deze tweedeling ook al terug ziet bij de kinderen. Onze oudste dochter is net als ik. Ze blijft liever thuis dan dat ze “weer naar het bos moet”. De middelste heeft haar jas al aan zodra ze wakker wordt en de jongste… zij weet het nog niet. De ene keer wil ze mee en de andere keer “echt niet”.

Gelukkig weten we goed van elkaar wat we wel en niet leuk vinden. En hebben we ook plezier in die andere dingen. Zolang ik elke week wel ergens een thuis momentje heb, ga ik met heel veel plezier mee op avontuur. En andersom voor mijn man. En op zondag… dan splitsen we regelmatig even op. Dan gaat mijn man en “de helft” van de kinderen met de hond naar het bos of naar het strand. Even uitrazen. En ik blijf lekker met de “andere helft” thuis. Om iets lekkers te maken voor als we straks weer allemaal fijn tezamen zijn.