Mama je fiets is gestoold

De vorige keer schreef ik dat mijn fiets is gestolen en dat moest ik natuurlijk ook aan dochterlief vertellen. Dat vond ik erg moeilijk, want wat vertel je je kind precies op zo’n moment? Ik wou haar niet onnodig bang maken, maar liegen was ook geen optie. Omdat ik natuurlijk niet net kon doen alsof er niets aan de hand was moest ik mijn dochter vertellen dat iemand mijn fiets heeft meegenomen zonder het aan mij te vragen en dat hij hem ook nooit meer terug zal brengen.

Syrah was er van onder de indruk en ze praatte diezelfde dag over niets anders dan mijn gestolen fiets. Op een gegeven moment kwam ze huilend bij me omdat ze het zo verschrikkelijk vond dat mijn fiets ‘gestoold’ was. Huilend stotterde ze dat ze mijn fiets zo mooi vond en dat het niet mocht dat hij weg was, dat zij hem later wilde hebben als ze groot was. Stiekem moest ik hier natuurlijk een beetje om lachen. Wat kan er toch omgaan in een kinderhoofd? Daarom beloofde ik haar dat als zij later mama zou worden dat ze dan van mij een hele mooie moederfiets zou krijgen. Toen was het goed.

Even later wilde ze dat ik een roze moederfiets zou gaan kopen. Roze is een prachtige kleur, maar om nou een fiets in die kleur te hebben?! Ik weet het niet hoor. Aangezien ik ook afhankelijk ben van de kleuren van dit jaar zal het hoogstwaarschijnlijk een witte worden. Manlief was zo leuk om haar voor te stellen mijn fiets dan roze te spuiten. En bedankt! Dat heb ik maar héél snel omgedraaid, want een gespoten fiets vind ik echt ‘not done’ wanneer hij net uit de winkel komt dus zei ik tegen haar dat zij de hare wel wit mocht spuiten. Pvieuwww, opgelost. Ze vond het een prachtig idee. Nu maar kijken hoe ik het zo snel mogelijk weer uit haar hoofd kan praten, maar voor nu is de schade in ieder geval beperkt. Voor mij dan.

Nog wat later gaan we aan tafel om te eten en ik zeg haar dat ze achter de tafel moet gaan zitten. Dat wilde mevrouw niet, ze moest en zou naast me zitten. Manlief en ik zuchtten hardop en dachten bij onszelf: daar gaan we weer, drama-time. Maar voordat we boos werden zei ze met een heel lief stemmetje: “Ik wil graag naast mama zitten omdat mama’s fiets gestolen is.” Aaahhh, dan smelt je hart toch? Helaas deed ze er behoorlijk afbreuk aan door te zeggen dat haar dorst ook kwam omdat mijn fiets gestolen was, maar daar zal ik niet over zeuren. Het was erg lief van haar.

Syrah blijft maar vragen of ik gezien heb wie mijn fiets heeft gestolen en telkens weer moet ik zeggen dat ik het niet weet. Ik heb werkelijk geen idee hoe lang het nog zal duren dat ze het nog over de diefstal heeft, maar ik gok dat het zeker een paar weken zal zijn.