TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Je hoort wel eens van die verhalen dat mensen die hoogzwanger zijn of op de wc bevallen van een kind en zeggen van niets te weten. Ook nu staat er in de Telegraaf zo’n verhaal. Nu van een Canadeese vrouw die dacht dat ze naar het ziekenhuis ging voor een niersteen, maar thuis kwam met een gezonde baby. Ook deze vrouw zegt dat ze van niets wist. Ze had kennelijk geen zwangerschapsklachten en ze bleef haar menstruatie houden.
Luister jij naar je lijf?
Nu ben ik zelf zwanger van mijn derde kindje (30 weken) en ik vraag mij altijd af of wat hier echt waar van is. Uit eigen ervaring is het bij alle drie mijn zwangerschappen al van begin af aan heel duidelijk dat ik zwanger ben. Misselijk, humeurwisselingen, maagzuur en last van mijn heupen. De echte standaard zwangerschapskwalen passeren bij mij de revue. OK, niet iedereen is hetzelfde. De een heeft aanzienlijk meer last van hormonen, kwalen en nesteldrang dan de ander. Maar ik ben er tegelijkertijd ook van overtuigd dat als je jouw lichaam kent of tenminste luistert naar je lijf, dat je er dan niet omheen kan.
Of kan het dan toch?
Zijn er dan vrouwen op deze wereld die zo gelukkig zijn dat ze helemaal vrij van zwangerschapskwalen zijn? En dat ze hun partners niet gek maken met hun hormonen en humeurwisselingen? Als dit echt waar is, dan vraag ik me af of je er echt blij mee moet zijn.Want ik geniet echt met volle teugen van mijn zwangerschap. En ik heb het ook nodig om mij mentaal weer voor te bereiden op een nieuw gezinslid. En dat mis je dan allemaal ook…
Onbewust weten?
Voorlopig blijft het voor mij een mysterie of deze vrouwen nou echt van niets weten of misschien heel onbewust er een stemmetje in hun achterhoofd wel weet dat het geen darmkrampen of nierstenen zijn.
